| چرا امام چهارم «سجاد» لقب گرفت؟ |
| امام علي بن حسين بن علي بن ابيطالب (ع) مشهور به سجاد در پنجم شعبان سال 38 هجري قمري متولد شد .امام زين العابدين(ع) زماني ديده به جهان گشودند كه زمام امور در دست جد بزرگوارش امام علي بن ابيطالب (ع) بود.
نگاهي مختصر به زندگاني امام سجاد(ع) مشهورترين كنيه او ابامحمد وابوالحسن است. مدّت عمر آن بزرگوار مثل پدر بزرگوارش پنجاه و هفت سال است زيرا پانزدهم جمادي الاول سال سي و هشت از هجرت به دنيا آمد. تولد آن بزرگوار دو سال قبل از شهادت اميرالمؤمنين (ع) است و تقريباً بيست و سه سال به پدر بزرگوار زندگي كرد. پس مدت امامت آن بزرگوار سي و چهار سال است.حضرت سجّاد (ع) پدري چون حسين دارد و مادرش دختر يزدگرد پادشاه ايران است مادر مكرّمه آن حضرت بنا بر منابع تاريخ اسلامي، غزاله از مردم سند يا سجستان كه به سلافه يا سلامه نيز مشهور است، مي باشد.ولي بعضي از منابع ديگر نام او را شهربانويه، شاه زنان ، شهرناز، جهان بانويه و خوله، ياد كرده اند. به هرحال دست عنايت حق بطور خارق العاده اين دختر را به امام حسين(ع) مي رساند. شرافت اين زن آن است كه مادر نه نفر از ائمة طاهرين مي شود و چنانچه حسين (ع) اب الائمه است، اين زن نيز ام الائمه است. و اما از نظر فضايل انساني: امام سجّاد (ع) گرچه با اهل بيت عليهم السلام وجه اشتراك در همه فضايل دارند و هيچ فرقي ميان آنان از نظر صفات و فضايل انساني نيست، اما از نظر گفتار و كردار شباهت تامّي به جدشان اميرالمؤمنين عليه السلام دارد. چرا امام، «سجاد» لقب يافت؟ امام باقر عليه السلام فرمود: پدرم، هيچ يك از نعمت هاي الهي را ياد نمي كرد، مگر آنكه سر به سجده مي نهاد. هيچ حادثه ناگواري از او رد نمي شد، جز آنكه سجده مي كرد.هيچ نيرنگ حيله گري از او دفع نمي گرديد، مگر آنكه سر به سجده مي نهاد. از هيچ نماز واجبي فراغت نمي يافت، مگر اينكه به سجود مي رفت.هرگز موفق به اصلاح و آشتي بين دو نفر نمي شد، جز آنكه سجده شكر به جاي مي آورد. بنابراين نشانه هاي سجود در تمام اندام سجده اش آشكار بود از اين رو ايشان را «سجاد» ناميدند . زندگي در در سخت‌ترين شرايط سياسي امام سجّاد(عليه السلام) در بدترين زمان از زمان هايي كه بر دوران رهبري اهل بيت گذشت مي‌زيست، چه، او با آغاز اوج انحرافي، معاصر بود كه پس از وفات رسول اكرم(صلي الله عليه وآله وسلم) روي داد.امام(عليه السلام) با همه محنتها و بلاها كه در روزگار جدّ بزرگوارش اميرالمؤمنين(عليه السلام) آغاز گرديده بود همزمان بود. وقتي ديده به جهان گشود، جدّش اميرمؤمنان(عليه السلام)در خطِّ جهادِ جنگِ جمل، غرق گرفتاري بود و از آن پس با پدرش امام حسين(عليه السلام) در محنت و گرفتاريهاي فراوان او شريك بود. ايشان همه اين رنج ها را طي كرد و خود به طور مستقل روياروي گرفتاريها قرار گرفت.محنت و رنج او وقتي بالا گرفت كه لشكريان يزيد در مدينه وارد مسجد رسول اللّه شدند و اسب هاي خويش را در مسجد بستند، يعني همان جايي كه انتظار آن مي رفت مكتب رسالت و افكار مكتبي در آنجا انتشار يابد، امّا برعكس، آن مكان مقدّس در عهد آن امام تقوا و فضيلت، به دست سپاه منحرف بني اميّه افتاد و آنان ضمن تجاوز به نواميس مردم مدينه و كشتار فراوان، بي پروايي را از حدّ گذراندند و حرمت مدفن مقدّس رسول اكرم(صلي الله عليه وآله وسلم)و مسجدش را هتك نمودند.امام سجّاد(عليه السلام) براي پيش راندن مسلمانان به سوي نفرت از بني اميّه و افزودن مبارزه جويي با آنان، تلاش هاي مؤثّري نمود و هر گاه فرصتي به دست مي آمد، مردم را بر ضدّ امويان تحريك مي كرد و با احتياط، برنامه حاكمان منحرف را تحت نظر قرار مي داد.
امام و حكومت امام سجّاد(عليه السلام) به اين امر آگاه بود كه تا وقتي از طرف پايگاه هاي مردمي پشتيباني نشود، تنها در دست گرفتن قدرت براي تحقّق بخشيدن به عمل دگرگون سازي اجتماع اسلامي كافي نيست.پايگاههاي مردمي نيز بايد به هدف هاي اين قدرت آگاه باشند و به نظريّه هاي او در حكومت ايمان داشته باشند و در راه حمايت از آن حركت كنند و مواضع آن را براي توده مردم تفسير نمايند و در برابر تندبادها با استواري و قدرت بايستند.امام سجّاد(عليه السلام) اين امكانات را نداشت و به علّت آگاهي نداشتن مردم چنين شكايت مي‌فرمود: «پروردگارا! در پيشامدهاي ناگوار روزگار به ناتواني خويش نگريستم و درماندگي خود را از جهت ياري طلبيدن از مردم در برابر كساني كه قصد جنگ با من داشتند ديدم و به تنهايي خود در برابر بسياريِ كساني كه با من دشمني داشتند، نظر كردم.»امام(عليه السلام)، از جنبه انقلابي، به صورتي كه مستقيماً عهده دار آن گردد، كناره جويي فرمود و به اين بسنده كرد كه كار قيام را به كساني واگذارد كه در اين مورد برپاي مي خيزند. به طور كلي وضع اجتماعي كه هر امام در آن زيست مي كرد، شكل كار سياسي او را محدود و مشخّص مي‌ساخت. پيشوايان معصوم با وجود توطئه هايي كه دشمنان، عليه آنها مي نمودند تا آنان را از زمينه حكومت دور سازند، پيوسته مسئوليت خود را در نگاه داري مكتب و تجربه اسلامي و مصون نگاه داشتن آن از فرو افتادن در ورطه انحراف و جدا شدن از مبادي و معيارها و ارزش هاي آن به گونه اي كامل ايفا مي‌كردند و هر وقت انحراف شدّت مي‌يافت و از خطر فروافتادن در ورطه نابودي بيم مي داد، پيشوايان(عليهم السلام) بر ضدّ آن حوادث تدبيرهاي لازم مي انديشيدند، و هر گاه تجربه اسلامي و عقيدتي در تنگناي مشكلي گرفتار مي‌آمد و رهبري هاي منحرف به حكم بي كفايتي از درمان آن ناتوان مي شد، امامان به نشان دادن راه حلّ و حفظ امّت از خطرهايي كه مردم را تهديد مي كرد، مبادرت مي فرمودند.
پاسداري از مقام نبوت امام سجاد عليه السلام در غالب دعاهاي صحيفه سجاديه مكرر، قبل و يا بعد از هرگونه درخواست از خداي متعال، به حمد و ثناي الهي مي پردازد و بر پيامبر و آل آن بزرگوار صلوات مي فرستد و شيوه دعا كردن را آموزش مي دهد و حرمت رسول اكرم صلي الله عليه وآله را پاس مي دارد. ايثارگر بزرگ امام باقر عليه السلام فرموده است كه پدرش حضرت علي بن الحسين عليه السلام دوبار كل دارايي خود را با خدا قسمت كرد؛ همان بزرگوار فرموده است كه امام سجاد عليه السلام شبها انبان بزرگي از نان بر پشت مي نهاد و به نيازمندان صدقه مي داد. پس از شهادت امام سجاد عليه السلام معلوم شد آن بزرگوار مخارج صد خانواده نيازمند را بر عهده داشته است. (كشف الغمه، ج 2، ص 100) امام سجاد(ع) در كربلا بيماري موقت امام در كربلا و در جريان حادثه عاشورا چند روزي بيش ادامه نيافت و پس از آن حضرت زين العابدين 35سال عمر كرد كه تمام آن مدت به مبارزه و خدمت به خلق و عبادت و مناجات با حق سپري شد . سن شريف حضرت سجاد ( ع ) را در روز دهم محرم سال 61هجري كه بنا به وصيت پدر و امر خدا و رسول خدا ( ص ) به امامت رسيد ، به اختلاف روايات در حدود 24 سال نوشته اند . مادر حضرت سجاد بنا بر مشهور "شهربانو" دختر يزدگرد ساساني بوده است . آنچه در حادثه كربلا بدان نياز بود ، بهره برداري از اين قيام و حماسه بي نظير و نشر پيام شهادت حسين ( ع ) بود ، كه حضرت سجاد ( ع ) در ضمن اسارت با عمه اش زينب ( ع ) آن را با شجاعت و شهامت و قدرت بي نظير در جهان آن رو فرياد كردند . فريادي كه طنين آن قرنهاست باقي مانده و - براي هميشه - جاودان خواهد ماند . واقعه كربلا با همه ابعاد عظيم و بي مانندش پر از شور حماسي و وفا و صفا و ايمان خالص در عصر روز عاشورا ظاهرا به پايان آمد ، اما مأموريت حضرت سجاد ( ع ) و زينب كبري ( س ) از آن زمان آغاز شد .
امام چهارم بدون آنكه نيازي به نيروي كار بردگان داشته باشد، آنها را مي خريد و آزاد مي كرد و برخي گفته اند: امام چهارم هزار برده را در راه خدا آزاد كرد. بردگاني كه از اين موضوع اطلاع داشتند، همواره خود را در معرض ديد امام سجاد عليه السلام قرار مي دادند تا شايد حضرت، آنان را خريداري و آزاد كند و آن بزرگوار، هر ماه و هر روز به آزاد كردن بردگان خويش مي پرداخت. آن حضرت با فقرا مي نشست، با آنان غذا مي خورد، از آنان دلجويي مي كرد، به آنان لطف داشت و پناه آنان بود، براي آنان كار مي كرد و از آنان پذيرايي مي نمود، و درباره آنان به ديگران سفارش مي كرد.تاريخ نويسان اقرار دارند كه امام سجاد (ع)، دوست داشت فقيران، يتيمان و بينوايان سر سفره اش باشند و با آنها بنشيند، غذا براي آنها آماده كند و حتي غذا در دهن آنان بگذارد. صحيفه سجاديه امام(عليه السلام) براي آگاهي مردم، اسلوب دعا را به كار برد، به طوري كه دعاهاي آن حضرت، رويدادهاي عصر او را تفسير مي كند.صحيفه سجّاديّه كه به زبور آل محمّد مشهور است، اثر بي نظيري است كه در جهان اسلام، جز قرآن كريم و نهج البلاغه، كتابي به اين عظمت و ارزش، پديد نيامده كه پيوسته مورد توجه بزرگان و علما و مصنّفان باشد.از ديگر آثار ارزنده به جا مانده از امام سجّاد(عليه السلام)، مجموعه اي تربيتي و اخلاقي است به نام رساله حقوق كه امام(عليه السلام) در آن وظايف گوناگون انسان را در برابر خدا و خود و ديگران، با بياني شيوا و گويا بيان كرده است.مجموعه حقوقي كه در اين رساله ذكر شده جمعاً 51 حقّ مي باشد.
|
ميلاد پرچمدار كربلا،سرباز باوفاي امام حسين(ع)،
ساقي لب تشنگان بر مسلمانان مبارك باد
در كنارم روز و شب بيدار بود
غافل از او چشم من در خواب بود
تا شدم بيدار و مشتاق پدر
او به خواب و چهره اش در قاب بود
به ياد همه ي پدراي آسموني صلوات
جاي عجبي نيست به استقبالش
ديوار دل كعبه ترك بردارد
ميلاد امام اول شيعيان مبارك باد
حضرت امام محمد تقي جوادالأئمه (ع )
امام نهم شيعيان حضرت جواد (ع ) در سال 195هجري در مدينه ولادت يافت .
نام نامي اش محمد معروف به جواد و تقي است .
القاب ديگري مانند : رضي و متقي نيز داشته ، ولي تقي از همه معروفتر مي باشد . مادر گرامي اش سبيكه يا خيزران است كه اين دو نام در تاريخ زندگي آن حضرت ثبت است .
امام محمد تقي (ع ) هنگام وفات پدر 8 ساله بود . پس از شهادت جانگداز حضرت رضا عليه السلام در اواخر ماه صفر سال 203ه مقام امامت به فرزند ارجمندش حضرت جوادالأئمه (ع ) انتقال يافت .
مأمون خليفه عباسي كه همچون ساير خلفاي بني عباس از پيشرفت معنوي و نفوذ باطني امامان معصوم و گسترش فضايل آنها در بين مردم هراس داشت ، سعي كرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خويش قرار دهد .
" از اينجا بود كه مأمون نخستين كاري كه كرد ، دختر خويش ام الفضل را به ازدواج حضرت امام جواد (ع ) درآورد ، تا مراقبي دايمي و از درون خانه ، بر امام گمارده باشد . رنجهاي دايمي كه امام جواد (ع ) از ناحيه اين مأمور خانگي برده است ، در تاريخ معروف است " .
ميلاد امام جواد(ع) پيشاپيش مبارك باد
رجب، ماهي است كه در آنْ بندگان و مؤمنان و رهپويان، خود را براي شركت در مهماني بزرگ خداوند آماده مي‌كنند. ماهِ زدودن غبار تيرگي از روح و جان، ماهِ تمرين حضور و توجه به بيشتر به معنويات، و ماه بندگي و فرمانبري و در نهايتْ سرآغاز اُنس و الفتي جانانه به پروردگار هستيبخش است.
روز اول: مطابق بعضى از روايات، روز ولادت امام محمد باقر (ع) در سال ۵۷ هجرى.
روز سوم: روز شهادت امام على النقى (ع) در سال ۲۵۴ هجري.
روز دهم: روز ولادت امام محمد تقى (ع) طبق بعضى از روايات.
روز سيزدهم: روز ولادت امير مومنان على بن ابى طالب (ع) در داخل كعبه؛ ۱۲ سال قبل از بعثت رسول خدا (ص).
روز پانزدهم: مطابق برخى از نقل‌ها، روز وفات حضرت زينب كبري (س) در سال ۶۳ هجرى.
روز هجدهم: روز وفات جناب ابراهيم، فرزند رسول خدا (ص).
روز بيست و پنجم: روز شهادت امام موسى بن جعفر (ع) در سال ۱۸۳ هجرى.
روز بيست و ششم: مطابق روايتى، روز وفات حضرت ابوطالب (ع).
روز بيست و هفتم: بعثت پيامبر گرامى اسلام (ص).
ماه رجب و ماههاى شعبان و رمضان، از ماههاى بسيار پرفضيلت هستند و از تعبيرات بعضى از روايات اينگونه برمى‌آيد كه ماه رجب در ميان اين سه ماه، امتياز خاصى دارد؛ تا آنجا كه ماه رجب «ماه خدا» ناميده شده و ماه شعبان «ماه پيامبر» و ماه مبارك رمضان «ماه امت».
ماه رجب يكى از ماههاى حرام است كه آغاز و ادامه جنگ در آن با دشمنان اسلام حرام است (مگر جنگ دفاعى) و جنايات نيز در اين ماهها (ماههاى حرام) ديه سنگين‌ترى دارد.
پيغمبر اكرم (ص) ماه رجب را «ماه أصَبّ» ناميده‌اند زيرا رحمت خدا در اين ماه بر امت فرو مى‌ريزد.
از روايات متعددى كه درباره روزه‌هاى ماه رجب ـ حتى يك روز از آن ـ وارد شده است، اهميت فوق‌العاده اين ماه و عبادت و خودسازى در آن كاملا روشن مى شود كه در اينجا به گوشه‌اى از آن اشاره مى‌شود:
۱ـ مرحوم «شيخ صدوق» به سند معتبر از امام صادق (ع) نقل مى‌كند كه يكى از ياران آن حضرت در اواخر ماه رجب خدمتشان رسيد. چون نظر مبارك امام (ع) به او افتاد، فرمودند: آيا در اين ماه روزه گرفته‌اى؟ عرض كرد: نه. فرمودند: آن قدر ثواب از تو فوت شده است كه اندازه آن را كسى جز خدا نمى‌داند. اين ماه، ماهى است كه خداوند آن را بر ساير ماهها برترى بخشيده و احترام آن را عظيم شمرده و براى روزه داشتن آن، پاداش‌هاى مهمى قرار داده است. آن مرد عرض كرد: آيا اگر در بقيه اين ماه روزه بدارم، به بخشى از ثواب مى‌رسم؟ امام (ع) فرمودند: آرى. سپس ثواب‌هاى مهمى براى كسى كه فقط روز آخر ماه يا دو روز آخر ماه يا سه روز آخر ماه را روزه بدارد، بيان فرمودند؛ مانند نجات از سكرات مرگ، عذاب قبر و لغزش بر صراط و شدايد قيامت و نايل شدن به برائت و رهايى از آتش دوزخ.
2ـ در حديث ديگرى آمده است: «رجب» نام نهرى است در بهشت، از شير سفيدتر و از عسل شيرين تر. هر كس يك روز از اين ماه را روزه بدارد، از آن مى‌نوشد.
۳ـ در حديث ديگرى از رسول خدا (ص) مى‌خوانيم كه هر كس يك روز از اين ماه را روزه بگيرد، خشنودى عظيم خدا را به دست آورده است، خشم الهى از او دور مى‌شود و درهاى جهنم به روى او بسته خواهد شد.
۴ـ هر كس سه روز از اين ماه را كه پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد روزه بگيرد، فضيلت بسيار دارد و همچنين در ساير ماههاى حرام. در روايتى از رسول خدا (ص) آمده است: هر گاه كسى نتواند در اين ماه روزه بگيرد، هر روز صد مرتبه اين تسبيحات را بخواند، تا ثواب روزه آن را دريابد: «سُبْحانَ اللهِ الْجَليلِ، سُبْحانَ مَنْ لا يَنْبَغِى التَّسْبيحُ اِلاَّ لَهُ، سُبْحانَ الاَْعَزِّ الاَْكْرَمِ، سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّةَ وَهُوَ لَهُ اَهْلٌ ـ منزه است خداى بزرگ، منزه است آن كه تنزيه و تسبيح جز براى او شايسته نيست، منزه است خداى برتر و كريم‌تر، منزه است آنكه لباس عزت در بر دارد و شايسته آن است.»
از مجموع احاديث بالا و ديگر احاديث به خوبى روشن مى‌شود كه اين ماه، ماه تهذيب نفوس و خودسازى و آغاز يك دوره جديد سير و سلوك الى الله است كه از ماه رجب آغاز و به ماه مبارك رمضان منتهى مى‌شود. خوشا به حال آنان كه قدر و منزلت اين سه ماه را بدانند و از آن بهره كافى ببرند.
اعمال مشترك اين ماه
اين اعمال كه مخصوص روز معينى نيست بلكه در تمام ماه انجام مى‌شود، بسيار است؛ از جمله:
۱ـ در تمام ماه رجب، اين دعا را بخواند: يا مَنْ يَمْلِكُ حَوآئِجَ السّآئِلينَ، ويَعْلَمُ ضَميرَ الصّامِتينَ، لِكُلِّ مَسْئَلَة؛ اى كه مالك حاجات خواستارانى و اى كه نهاد خاموشان دانى براى هر خواسته‌اى، مِنْكَ سَمْعٌ حاضِرٌ وَجَوابٌ عَتيدٌ. اللّـهُمَّ وَمَواعيدُكَ الصّادِقَةُ واَياديكَ الفاضِلَةُ؛ از جانب تو گوشى شنوا و پاسخى آماده است خدايا به حق وعده‌هاى راستت و نعمت‌هاى بسيار، وَ رَحْمَتُكَ الواسِعَةُ فَاَسْئَلُكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَآلِ محمد؛ و رحمت وسيعت از تو خواهم كه درود فرستى بر محمّد و آل محمد، واَنْ تَقْضِىَ حَوائِجى لِلدُّنْيا وَالاْخِرَةِ، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْء قَديرٌ؛ و حوايج دنيا و آخرتم را برآورى كه به راستى تو بر هر چيز توانايى.
همچنين رسول خدا (ص) فرموده‌اند: هر كس در ماه رجب صد مرتبه بگويد «أَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذِي لا إلهَ إِلاّ هُوَ، وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ» و در پايان صدقه‌اى بدهد، خداوند كارش را به رحمت و مغفرت پايان دهد و هر كس ۴۰۰ مرتبه آن را بگويد فضيلت شهيدان را دارد.
همچنين ايشان فرمودند: كسى كه در ماه رجب هزار مرتبه «لا اِلهَ اِلاَّ اللّه» بگويد، خداوند براى او حسنات فراوانى مى‌نويسد.
در روايتى آمده است: «هر كس در ماه رجب، در وقت صبح، ۷۰ مرتبه و شبانگاه نيز ۷۰ مرتبه بگويد اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَ أَتُوبُ اِلَيْهِ و پس از آن، دستها را بلند كند و بگويد أَللّهُمَّ اغْفِرْ لي وَ تُبْ عَلَىَّ اگر در همان ماه رجب بميرد، خداوند از او راضى خواهد بود…».
در طول اين ماه هزار مرتبه بگويد «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ ذَاالْجَلالِ وَ الاْكْرامِ مِنْ جَميعِ الذُّنُوبِ وَالاْثامِ» تا خداوند رحمان وى را بيامرزد.
«سيّد بن طاووس» در «اقبال» فضيلت فراوانى براى خواندن سوره «قل هو الله احد» در ماه رجب نقل كرده است. از جمله از رسول خدا (ص) روايت كرده است كه هر كس با نيت پاك در ماه رجب، ۱۰ هزار مرتبه سوره «قل هو الله احد» را بخواند، وارد عرصه قيامت شود در حالى كه از گناه پاك باشد مانند روزى كه از مادر متولد شده است و ۷۰ فرشته به استقبال او مى‌آيند و به وى بشارت بهشت را مى‌دهند.
همچنين آن حضرت براى هزار بار خواندن سوره «قل هو الله احد» در اين ماه و حتى صد بار نيز پاداش زيادى ذكر كرد.
در روايتى از رسول خدا (ص) نقل شده است كه آن حضرت فرمود: «هر كس يك روز از ماه رجب را روزه بدارد و چهار ركعت نماز بگزارد (هر دو ركعت با يك سلام) و در ركعت اول صد مرتبه «آية‌الكرسى» بخواند و در ركعت دوم دويست مرتبه «قل هو الله احد»، پيش از مردن جاى خود را در بهشت مى‌بيند و يا ديگرى جاى او را ببيند (و براى او توصيف كند)».
ليلة الرّغائب
اولين شب جمعه ماه رجب را «ليلة الرّغائب» گويند. رسول خدا (ص) در روايتى كه فضيلت ماه رجب را بيان مى كرد، فرمودند: «از اولين شب جمعه ماه رجب غافل نشويد كه فرشتگان آن را «ليلة الرغائب» ناميدند.»
آنگاه رسول خدا (ص) اعمالى را براى آن شب به اين كيفيت بيان فرمود: «روز پنج شنبه اول ماه را روزه مى‌گيرى. چون شب جمعه فرا رسيد، ميان نماز مغرب و عشا دوازده ركعت نماز مى‌گزارى (هر دو ركعت به يك سلام) و در هر ركعت از آن، يك مرتبه سوره «حمد» و سه مرتبه «إنا انزلناه» و دوازده مرتبه «قل هو الله احد» را مى خوانى. پس از اتمام نماز هفتاد مرتبه مى گويى: أللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد النَّبِىِّ الاُْمِّىِّ وَ عَلى آلِهِ آنگاه به سجده مى‌روى و هفتاد بار مى‌گويى: «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِكَةِ وَ الرُّوحِ» سپس سر از سجده برمى دارى و هفتاد بار مى گويى: «رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ تَجاوَزْ عَمّا تَعْلَمُ، إِنَّكَ أنْتَ العَلِىُّ الاْعْظَمُ» بار ديگر نيز به سجده مى‌روى و هفتاد مرتبه مى‌گويى: «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِكَةِ وَ الرُّوحِ» آنگاه حاجت خود را مى‌طلبى كه ان‌شاءالله برآورده خواهد شد.
رسول خدا(ص) در فضيلت اين اعمال فرمود: «كسى كه چنين نمازى را بخواند، خداوند همه گناهانش را بيامرزد…»
عمره رجبيه
انجام «عمره»، در ماه رجب فضيلت فراوان دارد. طبق روايات اهل بيت (ع) «عمره» در ماه رجب فضيلتى هم‌رديف حج (تمتع) دارد.
در روايتى از امام صادق (ع) آمده است: «اَفْضَلُ الْعُمْرَةِ، عُمْرَةُ رَجَب؛ با فضيلت‌ترين عمره، عمره در ماه رجب است».
شب اوّل ماه:
انجام اعمالى در اين شب با ارزش، مورد سفارش است
اول: از رسول خدا (ص) نقل شده است كه به هنگام رويت هلال ماه رجب، اين دعا را مى‌خواند: اَللّـهُمَّ اَهِلَّهُ عَلَيْنا بِالاَْمْنِ وَ الاْيمانِ، وَ السَّلامَةِ وَ الاِْسْلامِ، رَبّى وَرَبُّكَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ؛ خدايا اين ماه را بر ما نو كن به امنيت و ايمان و سلامت و دين اسلام پروردگار من و پروردگار تو (اى ماه) خداى عزوجل است.
و همچنين از آن حضرت نقل شده است كه وقتى هلال ماه رجب را مى‌ديد، مى‌فرمودند: اَللّـهُمَّ بارِكْ لَنا فى رَجَب وَ شَعْبانَ، وَ بَلِّغْنا شَهْرَ رَمَضانَ، وَ اَعِنّا عَلَى الصِّيامِ وَ الْقِيامِ، وَ حِفْظِ اللِّسانِ، وَ غَضِّ الْبَصَرِ، وَ لا تَجْعَلْ حَظَّنا مِنْهُ الْجُوعَ وَ الْعَطَشَ؛ خدايا بركت ده بر ما در ماه رجب و شعبان و ما را به ماه رمضان برسان و كمكمان ده براى گرفتن روزه و شب زنده دارى و نگهدارى زبان و پوشيدن چشم و بهره ما را از آن ماه تنها گرسنگى و تشنگى قرار مده.
دوم: غسل كردن
مرحوم «سيّد بن طاووس» مى گويد در كتب «عبادات» روايتى از رسول خدا (ص) يافتم كه آن حضرت فرمود: «هر كس درك كند ماه رجب را و در اول، وسط و آخر آن، غسل كند همانند روزى كه از مادر متولد شده، از گناهان خارج گردد (و پاك شود).»
سوم: زيارت امام حسين (ع) در اين شب فضيلت بسيار دارد.
چهارم: بعد از نماز مغرب، بيست ركعت نماز بخواند (هر دو ركعت به يك سلام) و در هر ركعت يك بار سوره «حمد» و يك بار سوره «توحيد» بخواند. رسول خدا (ص) در پاداش اين عمل فرمود: هر كس چنين كند، به خدا سوگند خودش، خانواده‌اش، مالش و فرزندانش محفوظ بمانند و از عذاب قبر پناه داده شود… و در قيامت به سرعت از صراط بگذرد.
پنجم: بعد از نماز عشا، دو ركعت نماز به‌جا آورد، در ركعت اول «حمد» و «الم نشرح» را يك مرتبه و سوره «قل هو الله احد» را سه مرتبه بخواند و در ركعت دوم، سوره هاى «حمد»، «اَلَم نشرح»، «قل هو الله احد» و «معوّذتين» (سوره هاى ناس و فلق) را يك‌بار بخواند و پس از سلام سى مرتبه بگويد: «لا اله الاّ الله» و سى مرتبه «صلوات» بفرستد.
رسول خدا (ص) فرمود: كسى كه اين عمل را انجام دهد، خداوند گناهانش را مى‌آمرزد و از گناه پاك مى‌شود.
ششم: سى ركعت نماز بخواند، (هر دو ركعت به يك سلام) در هر ركعت يك مرتبه «حمد» و يك مرتبه «قل يا ايّها الكافرون» و سه مرتبه «قل هو الله احد» را بخواند. در روايتى رسول خدا (ص) فرمود: هر مرد و زن مومنى چنين كند، خداوند تمام گناهان كوچك و بزرگ وى را مى‌آمرزد و تا سال بعد، خداوند نامش را در فهرست «نمازگزاران» مى‌نويسد و از نفاق پاك مى‌شود.
هفتم: احياى شب اول ماه: «شيخ طوسى» در «مصباح المتهجّد» از امام صادق (ع) از جدش از امير مؤمنان على (ع) نقل كرده است كه آن حضرت دوست داشت كه در چهار شب از شب‌هاى سال، فارغ از هر چيز، به عبادت بپردازد شب اوّل ماه رجب، شب نيمه شعبان، شب عيد فطر و شب عيد قربان.
در حديثى ديگر، از امام صادق (ع) نقل شده است كه: «تا مى توانى بر احياى شب هاى عيد فطر، عيد قربان و… شب اول رجب مراقبت كن».
هشتم: خواندن دعايى كه از امام جواد (ع) نقل شده است كه فرمود: مستحب است انسان، در شب اول رجب، با اين كلمات، دعا كند: اَللّـهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاَنَّكَ مَليكٌ، وَاَنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْء مُقْتَدِرٌ، وَاَنَّكَ ما تَشآءُ مِنْ أَمْر يَكُونَ، خدايا از تو خواهم بواسطه آن كه تو فرمانروايى و تو بر هر چيز توانايى و تو هر كارى را بخواهى مى شود
اَللّـهُمَّ اِنّى اَتَوَجَّهُ اِلَيْكَ بِنَبِيِّكَ مُحَمَّد نَبِىِّ الرَّحْمَةِ، صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، خدايا من بسويت رو كنم بوسيله پيامبرت محمّد پيامبر رحمت درود تو بر او و آلش
يا مُحَمَّدُ يا رَسُولَ اللهِ، اِنّى اَتَوَجَّهُ بِكَ اِلَى اللهِ رَبِّكَ وَرَبِّى لِيُنْجِحَ بِكَ طَلِبَتى، اى محمّد اى رسول خدا براستى من به تو رو آورده ام براى رفتن به درگاه خدا پروردگار من و تو تا بلكه بوسيله تو حاجت روا گردم…
شب سيزدهم
امام صادق (ع) فرمود: «خداوند به اين امت سه ماه ارزشمند عطا كرد كه به امت هاى قبل نداده بود و آن ماهها، رجب، شعبان و ماه رمضان است و سه شب نيز به اين امت عنايت كرد كه به امت هاى پيشين نداده بود و آن شب هاى سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم ماه است و همچنين سه سوره (بافضيلت و پرمحتوا) به اين امت عطا كرد كه به امّت هاى سابق نداده بود و آن سوره هاى «يس»، «مُلك» و «توحيد» است، از اين رو هر كس كه ميان اين سه فضيلت جمع كند، ميان بهترين عطاهاى اين امّت جمع كرده است».
از امام (ع) سوال شد: «چگونه مى توان ميان آنها جمع كرد؟»
فرمود: «در ليالى بيض (سه شب مزبور) در اين سه ماه نماز بخواند. به اين نحو كه «در شب سيزدهم، دو ركعت نماز بگزارد و در هر ركعتى پس از سوره «حمد» اين سه سوره (يس، ملك و توحيد) را بخواند، و در شب چهاردهم، چهار ركعت نماز بگزارد (هر دو ركعت به يك سلام) و در هر ركعتى «حمد» و «يس» و «ملك» و «توحيد» را بخواند و در شب پانزدهم، شش ركعت نماز بگزارد (هر دو ركعت به يك سلام) و همان سوره ها را در هر ركعت بخواند».
امام (ع) در فضيلت اين نمازها فرمود: «هر كس چنين كند فضيلت اين سه ماه را به دست آورده و خداوند همه گناهانش را ـ جز شرك ـ مى آمرزد».
روز سيزدهم ماه
روز سيزدهم ماه رجب مصادف با ولادت اميرالمؤمنين على (ع) است و اولين روز از ايام البيض است. روزه گرفتن در اين روز، و دو روز بعد، ثواب فراوانى دارد و هر كس كه بخواهد عمل «امّ داوود» را بجا آورد بايد اين روز را روزه بگيرد.
روز چهاردهم ماه
روزه گرفتن در اين روز پاداش فراوانى دارد. در روايتى از رسول خدا(ص) مى خوانيم: «هركس كه روز چهاردهم ماه رجب را روزه بگيرد، خداوند پاداشى به وى عنايت كند كه نه چشمى ديده و نه گوشى شنيده و نه بر قلبى خطور كرده باشد… .»
شب نيمه ماه
اين شب، شب ارزشمندى است كه چند عمل در آن وارد شده است.
اوّل: غسل.
دوم: احياى آن شب به عبادت كه فضيلت بسيار دارد.
سوم: زيارت امام حسين (ع) كه زيارت آن حضرت در شب و روز نيمه رجب مورد تأكيد قرار گرفته است.
چهارم: شش ركعت نماز بگزارد (هر دو ركعت با يك سلام) و در هر ركعتى «حمد» و «يس» و «ملك» و «توحيد» را بخواند .
پنجم: بجا آوردن سى ركعت نماز، كه در هر ركعت يك مرتبه «حمد» و ده مرتبه سوره «توحيد» را بخواند، در روايتى از رسول خدا (ص) پاداش فراوانى براى اين نماز ذكر شده است.
ششم: دوازده ركعت نماز (هر دو ركعت به يك سلام) و در هر ركعت يك بار «حمد» و يك بار «سوره» را مى خوانى و پس از پايان نمازها هر يك از سوره هاى «حمد»، «فلق»، «ناس»، «توحيد» و «آية الكرسى» و همچنين سوره «قدر» را چهار مرتبه مى خوانى و پس از آن، چهار مرتبه مى‌گويى: سُبْحانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لاَ اِلهَ إِلاَّ اللهُ وَاللهُ اَكْبَر، سپس مى گويى: أللّهُ أللّهُ رَبِّي، لا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً، ما شاءَ اللهُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ.
روز نيمه رجب
روز مباركى كه در آن چند عمل وارد شده است:
۱ـ غسل كردن.
۲ـ زيارت امام حسين (ع)؛ در روايتى از محمد بن ابى نصر نقل شده است كه از امام رضا (ع) سوال كردم: «در چه ماهى زيارت امام حسين (ع) بهتر است؟» فرمود: «در نيمه رجب و نيمه شعبان».
3ـ بجا آوردن نماز جناب سلمان (همان گونه كه در اعمال روز اوّل ماه رجب گذشت).
اعمال امّ داوود
از مهمترين اعمال روز نيمه رجب، عمل «امّ داود» است كه به گفته علاّمه مجلسى: «شيخ صدوق»، «شيخ طوسى» و «سيّد بن طاووس» (ره) به سندهاى معتبر آن را نقل كرده اند. اين عمل براى برآمدن حاجات و رفع اندوه و غم، حلّ مشكلات و دفع ظلم ستمگران بسيار مؤثر است. (و به گفته «علامه مجلسى»، در كتاب «زاد المعاد»، بارها تجربه شده است.)
شب بيست و هفتم ماه رجب (شب مبعث)
شب مبعث از شب هاى مهمّ سال و بسيار ارزشمند است و اعمالى براى اين شب نقل شده است:
اوّل: غسل كردن در اين شب مستحب است.
دوم: «شيخ طوسى» در كتاب «مصباح المتهجّد» روايتى را از امام جواد (ع) نقل كرده است كه آن حضرت فرمود: «در ماه رجب، شبى است كه از تمام آنچه كه خورشيد بر آن مى تابد بهتر است و آن شب، شب «بيست و هفتم» ماه رجب است كه در صبح اين شب، رسول خدا(ص) به رسالت مبعوث گرديد و از شيعيان ما هر كس در آن شب عملى را انجام دهد، پاداش آن به اندازه عمل شصت سال خواهد بود.»
از آن حضرت سوال شد: چه عملى در آن شب بهتر است؟
فرمود: پس از نماز «عشا» وقتى كه خوابيدى، پيش از نيمه شب، يا پس از نيمه آن از خواب برمى خيزى و دوازده ركعت نماز مى خوانى، در هر ركعتى، سوره «حمد» و يك سوره از سوره هاى كوچك مفصّل را مى‌خوانى. آنگاه در هر دو ركعتى كه سلام نماز را دادى، مى نشينى و هفت مرتبه سوره «حمد» و هفت مرتبه «معوّذتين» (سوره فلق و ناس) و سوره هاى «توحيد» و «كافرون» و سوره «قدر» و «آية الكرسى» را هر كدام هفت مرتبه مى خوانى. آنگاه هر حاجتى كه دارى از خداوند طلب كن.
سوم: دوازده ركعت نماز است كه نحوه آن در اعمال شب نيمه رجب، بيان شد.
چهارم: زيارت حضرت امير مؤمنان على (ع) در اين شب، از افضل اعمال است. براى آن حضرت، در اين شب سه زيارت نقل شده است.
روز بيست و هفتم ماه
بيست و هفتم رجب، روز مبعث است كه روز بسيار شريف و با ارزشى است.
در روايتى از امام صادق (ع) روز مبعث به عنوان شريفترين اعياد ياد شده است. در هر حال بزرگان براى اين روز، اعمالى ذكر كرده‌اند:
اوّل: غسل كردن در اين روز مستحب است.
دوم: روزه. اين روز در ميان روزهاى سال يكى از چهار روزى است كه روزه گرفتن آن فضيلت بسيار دارد و پاداش فراوانى براى آن نقل شده است.
در روايتى از امام صادق (ع) مى‌خوانيم: «هر كس در روز بيست و هفتم رجب روزه بگيرد، خداوند براى او پاداش روزه هفتاد سال را مى نويسد».
سوم: زياد صلوات فرستادن.
در روايتى از امام صادق (ع) نقل شده است كه: «در اين روز روزه مى گيرى و بر محمد و آلش زياد صلوات مى فرستى.»
چهارم: زيارت رسول خدا و امير مؤمنان (عليهما السلام) است.
پنجم: دوازده ركعت نماز است.
از «ريّان بن صلت» نقل شده است كه هنگامى كه امام محمّد تقى (ع) در بغداد بود، روز نيمه رجب و روز بيست و هفتم رجب را روزه مى گرفت و همه ملازمان و ياران آن حضرت نيز روزه گرفتند. آنگاه به ما فرمودند، دوازده ركعت نماز بجا آوريم (هر دو ركعت به يك سلام) كه در هر ركعت، «حمد» و «سوره اى» بخوانيم و هنگامى كه نمازها به پايان رسيد، هر يك از سوره هاى حمد، توحيد و معوّذتين (فلق و ناس) را چهار مرتبه بخوانيم، آنگاه چهار مرتبه گفته شود: لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ واللهُ اَكْبَرُ، وَسُبْحانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ، وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظِيمِ; و چهار مرتبه: اَللهُ اَللهُ رَبِّى لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً و چهـار مرتبـه: لا اُشْرِكُ بِرَبّى اَحَـداً.
ششم: دوازده ركعت نماز ديگر: «شيخ طوسى»، از حسين بن روح (رحمه الله) روايت كرده است كه در اين روز دوازده ركعت نماز بجا مى آورى و در هر ركعت حمد و هر سوره اى كه خواستى مى خوانى و پس از هر دو ركعت و سلام نماز، مى خوانى: اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً، وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ فى الْمُلْكِ، وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِىٌّ مِنَ الذُّلِّ، وَكَبِّرْهُ تَكْبيراً، يا عُدَّتى فى مُدَّتى يا وَليّى فى نِعْمَتى،يا غِياثى فى رَغْبَتى،يا نَجاحى فى حاجَتى ياحافِظى فى غَيْبَتى،ياكافِىَّ (كافِىَ) فى وَحْدَتى،يااُنْسى فى وَحْشَتى اَنْتَ السّاتِرُ عَوْرَتى فَلَكَ الْحَمْدُ، وَ اَنْتَ الْمُقيلُ عَثْرَتى فَلَكَ الْحَمْدُ وَاَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتى فَلَكَ الْحَمْدُ،صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاسْتُرْ عَوْرَتى، وَ آمِنْ رَوْعَتى، وَ اَقِلْنى عَثْرَتى، وَ اصْفَحْ عَنْ جُرْمى، وَتَجاوَزْ عَنْ سَيِّئاتى فى اَصْحابِ الْجَنَّةِ، وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذى كانُوا يُوعَدُونَ.
وقتى كه نماز و دعا پايان يافت، هر يك از سوره هاى حمد، اخلاص، معوّذتين، كافرون، انّاانزلناه و آية الكرسى را هفت مرتبه مى خوانى. سپس هفت بار مى گويى: لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ واللهُ اَكْبَرُ، وَسُبْحانَ اللهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ و آنگاه هفت مرتبه مى گويى: اَللهُ اَللهُ رَبِّى لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً. پس از آن، هرچه از خدا مى خواهى طلب نما.
هفتم: دعايى است كه وقتى امام موسى بن جعفر (ع) را در روز ۲۷ رجب سال ۱۷۹ هجرى از مدينه به سوى بغداد حركت دادند، آن را خواند: يا مَنْ اَمَرَ بِالْعَفْوِ وَالتَّجاوُزِ، وَضَمَّنَ نَفْسَهُ الْعَفْوَ وَالتَّجاوُزَ، يا مَنْ عَفى وَتَجاوَزَ، اُعْفُ عَنّى وَتَجاوَزْ يا كَريمُ، اَللّـهُمَّ وَقَدْ اَكْدَى الطَّلَبُ، وَاَعْيَتِ الْحيلَةُ وَالْمَذْهَبُ، وَدَرَسَتِ الاْمالُ، وَانْقَطَعَ الرَّجآءُ اِلاَّ مِنْكَ، وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ …
روز آخر ماه
در اين روز، نماز جناب سلمان را بجا مى آورى. همچنين روزه نيز در اين روز پاداش فراوان دارد، امام رضا (ع) فرمود: «هر كس روز آخر ماه رجب را روزه بگيرد، خداوند گناهانش را مى آمرزد».
التماس دعا
1.كم كردن حجم غذا نه حذف آن
به جاي رعايت رژيم هايي كه شما را از مصرف خوراكي هاي متنوع منع مي كنند، رژيم هاي بهتري را امتحان كنيد. رژيمي كه مي گويد هميشه بخور اما كم بخور. با اين رژيم باعث مي شود تا بيشتر به اين فكر كنيد چه كار بايد كرد نه اينكه چه كاري را انجام ندهيد. اين روند به تدريج باعث ايجاد عادت هاي خوب غذايي مي شود. پس از مدتي، متوجه مي شويد كه غذاها و نوشيدني هاي سالم مصرف مي كنيد و به خوراكي هاي مضر علاقه اي نداريد.
2.مصرف يك سيب در هر روز
براي اينكه كمتر بيمار شويد و اضافه وزن هم پيدا نكنيد، توصيه مي كنيم هر روز يك عدد سيب ميل كنيد. سيب مملو از نوعي فيبر مفيد به نام پكتين است كه روند هضم غذا را كاهش مي دهد و باعث مي شود تا مدت زمان طولاني تري احساس سيري داشته باشيد.
3.روزي 8 ليوان آب بنوشيد
براي كاهش وزن بسيار مهم است كه روزانه 8 ليوان آب به خصوص قبل از صرف غذا بنوشيد. اين روش را «پيش-سيري» مي نامند زيرا باعث مي شود تا معده شما تا حدي پر شود و سريع تر دست از غذا خوردن بكشيد و بيش از حد نياز غذا ميل نكنيد. افرادي كه پيش از شروع غذا آب مي نوشند سريع تر از بقيه لاغر مي شوند.
4.مصرف روزانه روغن برزك
براي كاهش سريع وزن خود مي توانيد روزانه دو قاشق غذاخوري روغن برزك به غذاي خود اضافه كنيد. روغن برزك مملو از فيبر است كه باعث مي شود تا احساس سير بودن داشتن باشيد.
5.شير غيرلبني را جايگزين شير لبني كنيد
شيرهاي چرب كه از گاو تهيه مي شود بيشتر براي رشد كودكان و نوزادان لازم است. بزرگسالان به لاكتوز و هورمون هاي رشد نيازي ندرند. به جاي شيرهاي معمولي، شير سويا مصرف كنيد.
6.مصرف سبزيجات
به جاي مصرف گوشت حيوانات، سبزيجات مصرف كنيد. گياه خواري علاوه بر سالم بودن، باعث كاهش وزن نيز مي شود. به طور مثال، به جاي مصرف همبرگر، برگر سبزيجات ميل كنيد. به جاي تاكوي مرغ، تاكوي لوبيا بخوريد.
7.روز خود را برنامه ريزي كنيد
برنامه ريزي فقط براي انجام كارها، قرارهاي ملاقات يا مطالعه نيست. شما مي توانيد براي خوراك روزانه خود نيز برنامه ريزي كنيد.
كيست او يار اميرالمومنين
مادر شيران نر، ام البنين
دامنش گلخانه گلهاي ياس
مادر عباس خود حيدر شناس
* * * * * * * *
اي باني اشك و روضه هاي سقا
اي فاطمه ي دوّم بيت مولا
از دامن تو روح ادب را آموخت
آن تشنه ي بي دست كنار دريا
* * * * * * * *
اي مادر چهار كشته ي عاشورا
اي مرثيه خوانِ ماتم تاسوعا
هر جا كه تو را زينب كبري مي ديد
مي گفت كه اي واي ، نيامد سقا
* * * * * * * *
قـدر تـو گـوي شرف از ناس برد
ارث ادب را ز تــو عبــاس بــرد
جز تو كـه بـر شيـرخدا شيـر زاد؟
جز تو كـه بـر شيـر علي شير داد
* * * * * * * *
منم كه سايه نشين و جود مولايم
كنيز خانه غم ؛ خاك پاي زهرايم
منم كه خانـــه به دوش غــم علي هستم
منم كه همقدم محنت ولي هستم
منم كه شاهد زخم شكسته ابرويم
انيس گريه به ياس شكسته پهلويم
اگرچه در كربلا نبودي تا حزن هزار دلهرگي را از دوش حسين عليه‌السلام برداري،
امّا در مدينه ايستادي تا نبض عاشورا را در مدينه به جريان اندازي.
امام امت (ره) به عنوان بزرگترين حامي ارتش فرمان تاريخي و مهمي را صادر فرمودند:
بسم الله الرحمن الرحيم
ملت شريف و مبارز ايران و فقهم الهه تعالي؛ با اهدا سلام و سپاس از مجاهدت خستگي ناپذير شما ملت شجاع كه اهداف مقدس اسلام را تا آستانه پيروزي رسانديد و دست خيانتگران داخلي و خارجي را به خواست خداي بزرگ قطع كرديد؛ لازم است به تذكرات زير توجه نماييد:
1ـ روز چهارشنبه 29 فروردين روز ارتش اعلام مي شود. ارتش محترم در اين روز در شهرستانهاي بزرگ با ساز و برگ به رژه بپردازند و پشتيباني خود را از جمهوري اسلامي و ملت بزرگ ايران و حضور خود را براي فداكاري در راه استقلال و حفظ مرزهاي كشور اعلام نمايند.
2ـ ملت ايران موظفند از ارتش اسلامي استقبال كنند و احترام برادرانه از آنان بنمايند. اكنون ارتش در خدمت اسلام است و ارتش اسلامي است و ملت شريف لازم است آن را به اين سمت رسماً بشناسند و پشتيباني خود را از آنان اعلام نمايند. اكنون مخالفت با ارتش اسلامي كه حافظ استقلال و نگهبان آن است جايز نيست. ما و شما و ارتش برادرانه بايد براي حفظ و امنيت كشورمان كوشش كنيم و به شرارت اشرار و اخلال مفسدين خاتمه دهيم.
3ـ افراد ارتش موظفند در داخل ارتش حفظ نظم و سلسله مراتب و ضوابط را بكنند. توجه ننمودن به اين مسائل موجب ضعف ارتش اسلامي مي شود و نظام را از هم مي پاشد. سربازان و درجه داران و افسران موظفند با ارتش به طور محبت و برادري رفتار نمايند و از ديكتاتوري كه در رژيم طاغوت بود اجتناب نمايند. ارتش اسلامي بايد با حفظ سلسله مراتب و نظام صحيح اسلامي و اطاعت كامل زيردست از مافوق و رعايت كامل مافوق از زيردست، اداره شود تخلف از اين امر ضد انقلاب است و مورد مؤاخذه خواهد بود.
والسلام عليكم و رحمت الله و بركاته
روح الله الموسوي الخميني
28 فروردين 1358
نيمه شب تابوت را برداشتند
بار غم بر شانه ها بگذاشتند
هفت تن دنبال يك پيكر روان
وز پي آن هفت تن ،هفت آسمان
اين طرف خيل رسل دنبال او
آن طرف احمد به استقبال او
ظاهرا تشييع يك پيكر ولي
باطنا تشييع زهرا و علي(ع)
ايام فاطميه بر محبين آن حضرت تسليت باد
ديگر آن خنده زيبا به لب مولا نيست
همه هستند ولي هيچ كسي زهرا نيست
قطره اشك علي تا به ته چاه رسيد
چاه فهميد كسي همچو علي تنها نيست
لياقتي نيست از سوي من ، اما كرامتي هست از سوي او و اجازه اي ، كه «مادر» خطابش كنم...
اصلاً مگر نه اينكه در زيارت ايشان آمده "السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا أُمّ الْمُؤْمِنِينَ" ؟! پس اجازه دارم بگويمش ؛ "مادر"...
روضه خوان مي گويد «مادر» را ، مادرم را ، جلوي چشم همسرش ، پدرم ، همان كه پيامبر فرمود "انأ و علي أبوا هذه الامة" ، همان كه علي اعلي بود ، همان كه فاتح خيبر بود ، همان كه پهلوان عرب بود ، همان كه اسدالله بود ، همان كه يدالله بود ، همان كه دستش بسته بود، كتك زده اند...
مي گويد ظلم كرده اند و تازه اين آغاز ظلم بوده ، آغاز مصايب بوده... راست مي گويد. از در شكستن و خانه آتش زدن بود كه به خيمه آتش زدن رسيد.سيلي زدن ها را تازه آغاز كرده اند.ظلم ها شروع شده...تنهايي علي ، گريه هايش بر چاه ، تنهايي حسن ، لخته هاي جگرش در طشت ، تنهايي حسين ، پاره هاي جگرش در صحرا ، در كربلا ، اِرباً اِربا... همه از اينجا شروع شد...
چه مصيبت هايي !
نميشود كه دست روي دست گذاشت و فقط گريه كرد.
خدايا كمكم كن.راهي نشانم بده...
خدا ميگويد مگر نگفتم به تان كه چه كنيد ؟! چه بخواهيد؟! مگر زيارت نميخوانيد عاشورايي؟! مگر در زيارت عاشورا نگفتم كه چه كنيد؟!
راست مي گويد.خدا را ميگويم.يادمان داده كه چه كنيم.چه بخواهيم.آنجا كه از مصيبت مي گويد.از زبان ما مي گويد.مي گويد كه اينطور بگوييد. اينطور بخواهيد.
دلسوخته ي غم ها و مصيبت ها اينطور ميگويد : " يا اَباعَبْدِاللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصيبَةُ بِكَ عَلَيْنا وَ عَلى جَميعِ اَهْل ِالاِْسْلامِ..." چه مصيبت بزرگي...
بعد از آن مي گويد "فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَيْكُمْ اَهْلَ الْبَيْتِ وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقامِكُمْ و َاَزالَتْكُمْ عَنْ مَراتِبِكُمُ الَّتى رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فيها..." خدا لعنت كند باعث و باني اش را...
حالا موضع گيري ميكند دربرابرشان ، در برابر ظالمان " بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَ اِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَشْياعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلِياَّئِهِم يا اَباعَبْدِاللَّهِ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ اِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ..."
بعد از ذكر عظمت مصيبت و لعن و اعلام بيزاري از بانيان اين ظلم عظيم ، باز فضاي غم و اندوه خود را نشان مي دهد و سختي و سنگيني بار اين غم عظيم را بار ديگر يادآور مي شود "بِاَبى اَنْتَ وَ اُمّى لَقَدْ عَظُمَ مُصابى بِكَ" پدر و مادرم به فدايت ، مصيبتت كمرم را شكست...
اما حالا...
اينجا شاه بيت اين غزل الهي است.اينجا كه از غم و مصيبت و درد و سوز و ناله گفته ، اينجا كه بهم ريخته و شاكي شده ، حالا ميخواهد واكنش نشان بدهد ، ميخواهد بگويد ، بخواهد ، از خدا... "فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذى اَكْرَمَ مَقامَكَ وَ اَكْرَمَنى بِكَ اَنْ يَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِكَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ و َآلِهِ" خدايا روزي ام كن كه بهمراه امام منصور ، امام منتقم ، امام زمان ، من هم باشم و برويم و انتقام بگيريم ، خونخواهي كنيم براي حسين ، براي پدرانمان براي مادرمان.اللهم الرزقنا...
آري جواب اين است.واكنش اين است."انتقام گيري"...
اصلاً هرجا ظلم ها را شمردي ، نامردي ها را شنيدي بايد در آخر به "انتقام" برسي.به امام منتقم برسي.هرجا از حسن و حسين و مظلوميت هايشان گفتي ، بايد منتقم بخواهي.مگر نه اينكه در ندبه ي جمعه ها ميخوانيم "اَينَ الحسن و الحسين،اَينَ اَبناءَالحسين..." تا ميرسيم به "اَينَ الطالبُ بِدَمِ المقتولِ بِكربلا..." ...
آري.«انتقام»...
البته نه آن انتقامي كه در ذهن و تعبير ماست.نه آن انتقامي كه ما معني ميكنيم.كه عبارت است از خالي كردن حرص و كينه ي خود و انجام ظلم متقابل در برابر ظلم...
نه.العياذ بالله ، امام معصوم ، انسان كامل كه مثل مانيست كه بخواهد از روي حرص كينه ي شخصي و جهت التيام نفس عمل كند.
نه.منظور آن انتقامي است كه خدا در كتابش از آن حرف زده.آنجا كه در چهارمين آيه از سوره ي آل عمران مي گويد "من قبلُ هُدَيً للناس و انزل الفرقان،اِنَّ الذين كفروا بآياتِ الله ، لَهُم عذابٌ شديد،والله عزيزٌ ذوانتقام" يعني كيفر كافران بعد از آنكه با آمدن فرقان ، حق و باطل مشخص و همه چيز بر همه كس روشن شد.كه اين انتقام چيزي جز عدالت نيست...
امام منتقم ، انتقام گيرنده و مجازات كننده ي جبهه ي باطل است.جبهه ي بدي ها ، جبهه ي نامردي ها...
آري اين چنين است...
خوب راهكاري نشانم داد خدا ... اينكه بعد از شنيدن روضه و اشك و آه ، انتقام گيري بخواهم...
حالا مي فهمم كه آن نوجوان بسيجي كه شب عمليات زيارت عاشورا ميخواند و سربند يامهدي مي بست ، پشت لباس خاكي اش مينوشت " مي روم تا انتقام سيلي زهرا بگيرم " و دل را به دريا ميزد و عاشقانه پا به ميدان ميگذاشت ، چه فهميده بود از زيارت عاشورا...
فهميده بود كه بايد انتقام بخواهيم.بخواهيم تا بيايد و ...
اما هنوز نيامده و هنوز محقق نشده آن انتقام.و ما همچنان منتظريم...
تمام عشقمان اين است كه «مادر» صدايش كنيم.
همچنان منتظريم...
هنوز منتظر منتقمِ پشت ابرِ آن ماه بانويي هستيم
كه نه پشت ابر كه در پشت «در» ناله ي مظلوميت سر داد...
ما منتظر منتقم فاطمه هستيم.
ghatreh.com
در حاشيه مراسم خاكسپاري مرحوم يحيي‌زاده بخشي از وصيت‌نامه وي از سوي فرزندش قرائت شد.
يحيي‌زاده در اين وصيت‌نامه ضمن درود بر شهيدان و رزمندگان اسلام و هشت سال دفاع مقدس و گراميداشت ياد و خاطره بنيانگذار انقلاب اسلامي آورده بود؛ از همه مردم شريف مي‌خواهم دست از حمايت ولايت فقيه بر ندارند و همواره پشتيبان و حامي ولايت فقيه و پيرو رهبري باشند.
وي در بخشي از اين وصيت‌نامه خطاب به اصحاب رسانه آورده بود، اصحاب رسانه با رعايت مصالح نظام در دام بيگانگان نيفتند.
وي همچنين از طلاب و روحانيون خواسته بود تا از هر فرصتي كه در اختيار دارند در راه علم اندوزي و عمل صالح بهره گيرند.
يحيي‌زاده خطاب به مردم حوزه انتخابيه خود آورده بود، از مردم تفت و ميبد نيز استدعا مي‌كنم تا اگر قصور و كاستي بوده است، مرا ببخشند و اگر حقي از من دارند عاجزانه درگذرند.
روحش شاد
سه روز در استان بوشهر عزاي عمومي اعلام شد
هموطنان عزيز ما را در غم خود شريك بدانيد
روز ملي فناوري هسته اي و تاريخچه آن
20 فروردين ماه سال 1385 خبر دستيابي ايران به فن آوري غني سازي اورانيوم و راه اندازي يك زنجيره كامل غني سازي در نطنز اعلام شد. در پي اين خبر با تصويب شوراي عالي انقلاب فرهنگي، به پاس قدرداني از تلاش هاي افتخار آميز دانشمندان جوان ايران اسلامي، بيستم فروردين ماه، مقارن با تكميل چرخه سوخت هسته اي در تقويم رسمي ايرانيان روز ملي فن آوري هسته اي نام گرفت.
اين فن آوري در برگيرنده بسياري از علوم مهندسي و پايه است و در حال حاضر منحصراً در اختيار تعداد كمي از كشورهاي جهان است. اهميت كسب اين فن آوري موجب جهش علمي و در همه زمينه هاي علمي و صنعتي در كشورمان شده است.
جمهوري اسلامي ايران در يك سال گذشته و پس از رفع تعليق دو سال و نيمه فعاليت هاي هسته اي مرتبط با چرخه سوخت تا كنون دو زنجيره 164 تايي از دستگاه هاي سانتريفيوژ را نصب و راه اندازي نموده و در حال تكميل زنجيره 3000 تايي سانتريفيوژ براي رسيدن بر توليد نيمه صنعتي سوخت هسته اي نيروگاه در سايت نطنز است.
اين موفقيت بزرگ در فن آوري هسته اي بيش از هر چيز مرهون تصميمات و سياستهاي مدبرانه و دورانديشانه اي بوده است كه توسط مسئولان عالي رتبه نظام در رفع تعليق از تأسيسات هسته اي كشورمان صورت گرفته است و نشان داد كه پايداري، مقاومت در مقابل خواسته نامشروع ديگران، خودباوري و اعتماد نيروهاي خلاق كشور مي تواند قله هاي دانش پيشرفته هسته اي در حداقل زمان ممكن فتح شود.
20 فروردين روز ملي فن آوري هسته اي مبارك باد
همچنين روز هنر انقلاب اسلامي
(سالروز شهادت سيد مرتضي آويني گرامي باد)
روز جهاني بهداشته
حداقل يه امروزو در حفظ بهداشت و سلامتي مون كوشا باشيم.
تغذيه مناسب و رعايت بهداشت شخصي و عمومي
اميدوارم رعايت اين نكات عادت هميشگي مون بشه.
سازمان بهداشت جهاني كه در شهر ژنو پايتخت سويس قرار دارد از موسسات وابسته به سازمان ملل است.
در كنفرانس سانفرانسيسكو در سال 1946 تصميم به تشكيل يك كنفرانس بين المللي بهداشت گرفته شد كه اساسنامه آن در هفتم آوريل سال 1948، در نيويورك تنظيم و تصويب شد و درژوئن همان سال اولين مجمع عمومي سازمان بهداشت جهاني در ژنو با حضور نمايندگان 61 كشور جهان تشكيل شد.
هدف اين سازمان، فراهم كردن حداكثر امكانات بهداشتي و سلامتي براي كليه انسانهاي روي زمين است، به دنبال اين هدف، سازمان، برنامه هاي زيادي را به مرحله اجرا مي گذارد تا زمينه مساعدت كشورها را براي تقويت بهداشت عمومي خود فراهم كند.
يكي از موانع بزرگ در بهبود وضع بهداشت در دنيا كمبود اشخاص متخصص مي باشد . سازمان بهداشت جهاني براي رفع اين مشكل، دوره هاي مطالعاتي و كارآموزي و تعليم و تكميلي در سرتاسر جهان تشكيل داده است.
بيشترين توجه سازمان مداواي تبهاي مناطق حارّه، سل ، جذام، وبا، طاعون، آبله ، امراض تناسلي، بهداشت مادران و كودكان و تغذيه متمركز مي باشد و از جمله برنامه هاي عمده آن ريشه كني مالاريا و آبله است.
ايران در 23 نوامبر 1946، به عضويت اين سازمان درآمد و همه ساله در اجلاس ساليانه آن و در كميته منطقه اي در گروه مديترانه شرقي شركت داشته است.
12 فروردين روز جمهوري اسلامي را گرامي مي داريم.
امام خميني(ره):
من اميدوارم همه با هم براي حفظ اين جمهوري اسلامي تلاش كنيم تا الگويي شود براي همه ي كشورهاي اسلامي.
امام خميني(ره):
صبحگاه 12 فروردين كه روز نخستين حكومت الله است،از بزرگترين اعياد مذهبي و ملي ماست.
اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علي ذلك ...
درد دلهاي حضرت علي عليه السلام در مزار زهرا(س):
«لما فرغ امير المومنين من دفن
فاطمه......»
وقتي علي از دفن فاطمه عليها سلام فارغ شد گويا كوه حزن و اندوه در دل آن حضرت راه يافت و در حالي كه يكسره گريه مي كرد كنار قبر فاطمه نشست.......
و اين ابيات و زمزمه مي كرد:
لكل اجتماع من خليلين فرقة وكل الذي دون الفراق قليل
و انّ افتقادي
فاطمه بعد احمد دليل علي ان لا يدوم خليل
براي هر دوستي جدايي و فراقي است و اين دوريها و فراق است كه پايان ناپذير است.
فقدان فاطمه بعد از رحلت پيامبر ص تنها دليل براي كوتاه بودن دوستي ها است .
ما لي وقفت علي القبور مسلما قبر الحبيب فلم يرد جوابي
ا حبيب مالك لا ترد جوابنا انسيت بعدي خلة الاحبابي
چه شده در كنار قبر تو سلام مي كنم ولي جوابي نمي شنوم؟
اي حبيب چه شده كه جواب ما را نمي دهي؟ آيا دوستي هامان فراموش شده؟
و مرثيه هايي هم در سوگ زهراي مرضيه از حضرت علي رسيده است :
حبيب ليس يعدله حبيب و ما لسواه في قلبي نصيب
حبيب غات عن عيني و جسمي و عن قلبي حبيبي لا يغيب
(زهراي من ) دوستي بود كه هرگز دوست ديگري جاي او را نخواهد گرفت و غير از او در دل من كسي جايي ندارد.
زهراي
من دوستي بود كه در ظاهر از ديده و جسم من پنهان است ولي از دلم هر گز غايب و جدا نيست.
يقولون ان الموت صعب علي الفتي مفارقة الاحباب و الله اصعب
گويند كه از دست دادن جوان سخت است ولي سخت تر و دشوار تر از آن به خدا جدايي و از دست دادن دوستان است.
امام صادق (ع) مي فرمايند : خداوند شيعيان ما را رحمت كند ... در ايام حزن و اندوه ما اندوهگين اند و در ايام شادي ما مسرور اند .
همچنين فرمودند : ناراحتي ما آنان را اندوهگين ساخته و شادماني ما آنان را شادمان مي سازد .
امالي طوسي/229
پيشاپيش عيدتان مبارك
به قول معروف:
هرروزتان نوروز،نوروزتان پيروز
سلام دوستان با عرض معذرت
اينجا امروز وضع اينترنت جالب نبود
ميلاد بانوي صبر و ايمان و ايثار مبارك
به دست خود درختي مي نشانم
به پايش جوي آبي مي كشانم
كمي تخم چمن بر روي خاكش
براي يادگاري مي فشانم
درختم كم كم آرد برگ و باري
بسازد بر سر خود شاخساري
چمن رويد درآنجا سبز و خرم
شود زير درختم سبزه زاري
به تابستان كه گرما رو نمايد
درختم چتر خود را مي گشايد
خنك مي سازد آنجا را ز سايه
دل هر رهگذر را مي ربايد
به پايش خسته اي بي حال و بي تاب
ميان روز گرمي مي رود خواب
شود بيدار و گويد اي كه اينجا
درختي كاشتي،روح تو شاداب
يادش بخير توي مدرسه،سرصف،بابچه ها...
شعر 22 بهمن
بيسـت و دوي بهمــــــن(2) روز از خود گذشتــــــن
روز آزادي مـــــــــــــــا روز نجـــــات ميــــــهن
روز پـــيـــــــروزي مــــــا روز شكست دشــــــمن
بيســــــت و دوي بهمــــــن بيســت و دوي بهمــــــن
به پيش اي رهروان راه الله رسيده مژده پيروزي ما
زريشه بركنيم بنياد دشمـــن به ياري خداوند توانـــــا
الله يــــــــاور ماســـــــــــت خميني رهبر مـــــــاست
الله يـــــــــاور ماســــــــــت خميني رهبر مـــــــاست
اي دشمـــــــن سـتـــمـــــگر اي ظالـــــمــــان كافـــــر
خون شمـــــــا مي ريزيــــم مـــــــــــا ملــــــت دلاور
خون شمـــــــا مي ريزيــــم مـــــــــــا ملــــــت دلاور
الله يـــــــــاور ماســــــــــت خميني رهبر مــــــــاست
الله يـــــــــاور ماســــــــــت خميني رهبر مــــــــاست
بيســت و دوي بهمـــــن(2) روز از خود گذشـــــــتن
روز آزادي مــــــــــــــا روز نــــجات ميهـــــــن
روز پـــيـروزي مــــــــــــا روز شكست دشمـــــــن
بيســـــت و دوي بهمـــــــن بيست و دوي بهمـــــــن
كتــــــاب ما قــــــرآن است مكتب ما اسلام اســـــت
كتــــــاب ما قــــــرآن است مكتب ما اسلام اســـــت
همـــــرزمان همـــــرزمان اي امـــــت مسلمـــــــان
همـــــرزمان همـــــرزمان اي الـــگوي دليـــــــران
بر دشمـــــنان بتـــــازيـــــد اي پاســــداران قـــــرآن
الله يـــــــــــاور مــــــــاست خميني رهبر مـــــــاست
سروش امامت
محمد يكى از پسران امام هادى(ع) بود (و اكنون به امامزاده سيدمحمد معروف استو مرقد شريفش در چند فرسخى شهر سامره قرار دارد).
در زمان پدرش امام هادى(ع) از دنيا رفت. شيعيان و دوستان از هر سو به خانهامام هادى(ع) آمدند و به آن حضرت تسليت گفتند. حدود صد و پنجاه نفر ازخاندان عبدالمطلب و بنىهاشم، در منزل امام هادى(ع) گرد آمدند و به امامهادى(ع) تسليت گفتند. در اين هنگام جوانى وارد مجلس شد و در سمت راست امامهادى(ع) نشست. امام هادى(ع) به او فرمود:
يا بنى احدث لله عز و جل شكرا، فقد احدث فيك امرا.
«پسرم، خدا را شكر كن كه در بارهات امرى پديد آورد.» [مقام امامت را به توسپرد]
جوان گريه كرد، خداى را سپاس گزارد، كلمه استرجاع را به زبان آورد وگفت:
« حمد و سپاس خداى را كه پروردگار جهانيان است; و من، از جانب شما، ازدرگاه خدا، كامل كردن نعمتش را براى ما مىخواهم، انا لله و انا اليه راجعون;«ما ازآن خدا هستيم و به سوى او باز مىگرديم.»
بعضى از حاضران كه جوان رانمىشناختند: پرسيدند: «اين جوان كيست؟»
گفته شد: «حسن(ع) پسر امامهادى(ع) است».
حاضران در آن روز، كه حضرت حدود 20 سال داشت، او را شناختند و دريافتند كهامام هادى(ع) به امامت او اشاره فرموده، وى را جانشين خود ساخته است.
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
اين ماه همان گونه كه از اسم آن پيداست بهار ماههاست ؛ به جهت اين كه آثار رحمت خداوند در آن هويداست . در اين ماه ذخاير بركات خداوند و نورهاى زيبايى او بر زمين فرود آمده است ؛ زيرا ميلاد رسول خدا صل الله عليه و آله در اين ماه است و مى توان ادعا كرد كه از اول آفرينش زمين ، رحمتى مانند آن بر زمين فرود نيامده است .
از آداب اين ماه است :
1. تمام ماه را در روز تولد پيامبر صل الله عليه و آله با تلاشهاى نيكو و اطاعتهاى گرانقدر و بزرگ ، بزرگ داشته و با پروردگار خود در مورد اين نعمت بزرگ مناجات نمايد.
2. دعا كردن در اول اين ماه با دعاهايى كه روايت شده است از مهم ترين اعمال اين ماه مى باشد.
3. روز هشتم ربيع الاول ، روز وفات امام حسن عسگرى عليه السلام مى باشد. پس سزاوار است در اين روز اندوهگين باشد، بخصوص با در نظر گرفتن اين كه صاحب مصيبت حضرت امام عصر(عج ) مى باشد؛ پس بايد آن امام عليه السلام را با هر زيارتى كه به ذهنش مى رسد زيارت نموده و به امام زمان عليه السلام تسليت بگويد.
4. روز نهم ربيع الاول ، چنانكه در روايت گرانقدرى آمده است ، روز نابودى دشمن خدا بوده و اين روز و خوشحالى در آن فضيلت داشته و روز شادى پيروان آل محمد صل الله عليه و آله مى باشد. سزاوار است كه دوستان آل محمد صل الله عليه و آله شادى خود را در اين روز، به خاطر نابودى دشمن خدا آشكار كنند.
5. روز دهم ربيع الاول ، روز ازدواج پيامبر صل الله عليه و آله با حضرت خديجه عليهاالسلام مى باشد و بر شيعيان لازم است كه به خاطر تاءثير اين ازدواج مبارك و فرخنده ، در خوبى ها و سعادت ها و انتشار نورهاى درخشان و پاك ، آن را بزرگ بدارند.
6. روز هفدهم ربيع الاول ، همان طور كه گفته شد روز ميلاد حضرت رسول صل الله عليه و آله است . از كارهاى مهم اين روز، روزه داشتن اين روز، به خاطر شكرگزارى و به جا آوردن دو ركعت نماز مى باشد كه در هر ركعت آن يك بار سوره حمد، ده بار سوره قدر و ده بار سوره اخلاص مى خواند. سپس در مكان نماز خود نشسته و دعايى را كه روايت شده است را مى خواند.
7. از كارهاى مهم در روز ميلاد پيامبر صل الله عليه و آله ، رعايت آداب عيد و اظهار مراسم شرعى عيدهاى بزرگ است ، تا ديگران اين روز را به عنوان عيد بشناسند.
8. از مهمترين اعمال مهم اين روز به پايان رساندن روز خود با سلام به حاميان و نگهبانان آن روز و به درگاه آنان جهت شفاعت و اصلاح حال تضرع نمودن ، مى باشد.
شاه شَوَم، ماه شَوَم، زَر شَوَم در حرمت باز كبوتر شوم
اى ملك الحاج! كجا ميروى؟ پشت به اين قبله چرا ميروى؟
سعى در اين مروه، صفا ميدهد خاك بهشت است، شفا ميدهد
سنگ تو بر سينه زد ايران زمين سرمه خاك تو كشد هند و چين
سنگ به پاى تو وفا ميكند راز دل شيعه ادا ميكند
تا اثر پاى تو جا مانده است اين دهن بوسه وامانده است
سنگ سياهى كه در اين جاستى سر سويداى نظرهاستى
عهد به جز با لب پيمانه نيست جز تو ولى نيست، وليعهد چيست؟
مشرق دل عرصه شبديز نيست هر كه على نيست، ولى نيز نيست
دام بچينيد ز دارالسلام صيد حرام است به بيت الحرام
مهدي بياتي ريزي
اربعين در كلام مقام رهبري
متن زير بخشي از بيانات رهبر معظم انقلاب در بين اقشار مختلف مردم در سالهاي مختلف به مناسبت اربعين حسيني است . حضرت آية الله خامنه‌اي در اين گفتار به تبيين مأموريت مهم خاندان سيدالشهدا (عليه‌السلام) پس از واقعه عاشورا پرداخته و تأكيد مي‌كنند مهمترين درس اربعين، زنده نگهداشتن ياد و حقيقت شهادت است.
ياد حقيقت و خاطره‌ى شهادت
به همان اندازه كه مجاهدت حسين‌بن‌على(عليهماالسلام) و يارانش به عنوان صاحبان پرچم، با موانع برخورد داشت و سخت بود، به همان اندازه نيز مجاهدت زينب(عليهاالسلام) و مجاهدت امام سجاد(عليه‌السلام) و بقيه‌ى بزرگواران، دشوار بود. البته صحنه‌ي آنها، صحنه‌ى نظامى نبود؛ بلكه تبليغى و فرهنگى بود. ما به اين نكته‌ها بايد توجه كنيم. درسى كه اربعين به ما مى‌دهد، اين است كه بايد ياد حقيقت و خاطره‌ى شهادت را در مقابل طوفان تبليغات دشمن زنده نگهداشت. شما ببينيد از اول انقلاب تا امروز، تبليغات عليه انقلاب و امام و اسلام و اين ملت، چه قدر پرحجم بوده است. چه تبليغات و طوفانى كه عليه جنگ به راه نيفتاد جنگى كه دفاع و حراست از اسلام و ميهن و حيثيت و شرف مردم بود. ببينيد دشمنان عليه شهداى عزيزى كه جانشان - يعنى بزرگترين سرمايه‌شان - را برداشتند و رفتند در راه خدا نثار نمودند، چه كردند و مستقيم و غيرمستقيم، با راديوها و روزنامه‌ها و مجله‌ها و كتاب‌هايى كه منتشر مى‌كردند، در ذهن آدم‌هاى ساده‌لوح در همه جاى دنيا، چه تلقينى توانستند بكنند. اگر در مقابل اين تبليغات، تبليغات حق نبود و نباشد و اگر آگاهى ملت ايران و گويندگان و نويسندگان و هنرمندان، در خدمت حقيقتى كه در اين كشور وجود دارد، قرار نگيرد، دشمن در ميدان تبليغات غالب خواهد شد. ميدان تبليغات، ميدان بسيار عظيم و خطرناكى است. (29/6/68)
اهميت اربعين
- اساسا اهميت اربعين در آن است كه در اين روز، با تدبير الهي خاندان پيامبر(صلي الله عليه و آله)، ياد نهضت حسيني براي هميشه جاودانه شد و اين كار پايه‌گذاري گرديد. اگر بازماندگان شهدا و صاحبان اصلي، در حوادث گوناگون ـ از قبيل شهادت حسين بن علي(عليهماالسلام) در عاشورا ـ به حفظ ياد و آثار شهادت كمر نبندند، نسلهاي بعد، از دستاورد شهادت استفاده‌ي زيادي نخواهند برد.(29/6/68)
- درست است كه خداي متعال، شهدا را در همين دنيا هم زنده نگه مي‌دارد و شهيد به طور قهري در تاريخ و ياد مردم ماندگار است؛ اما ابزار طبيعي‌يي كه خداي متعال براي اين كار ـ مثل همه‌ي كارها ـ قرار داده است، همين چيزي است كه در اختيار و اراده‌ي ماست. ما هستيم كه با تصميم درست و بجا، مي‌توانيم ياد شهدا و خاطره و فلسفه‌ي شهادت را احيا كنيم و زنده نگهداريم. (29/6/68)
نقش امام سجاد و حضرت زينب(عليهماالسلام)
- اگر زينب كبري(سلام‌الله‌عليها) و امام سجاد(صلوات‌الله‌عليه) در طول آن روزهاي اسارت - چه در همان عصر عاشورا در كربلا و چه در روزهاي بعد در راه شام و كوفه و خود شهر شام و بعد از آن در زيارت كربلا و بعد عزيمت به مدينه و سپس در طول سالهاي متمادي كه اين بزرگواران زنده ماندند ـ مجاهدات و تبيين و افشاگري نكرده بودند و حقيقت فلسفه‌ي عاشورا و هدف حسين بن علي و ظلم دشمن را بيان نمي‌كردند، واقعه‌ي عاشورا تا امروز، جوشان و زنده و مشتعل باقي نمي‌ماند. (29/6/68)
- چرا امام صادق(عليه الصلاه والسلام) ـ طبق روايت ـ فرمودند كه هر كس يك بيت شعر درباره حادثه عاشورا بگويد و كساني را با آن بيت شعر بگرياند، خداوند بهشت را بر او واجب خواهد كرد؟ چون تمام دستگاههاي تبليغاتي، براي منزوي كردن و در ظلمت نگهداشتن مسأله‌ي عاشورا و كلاً مسئله اهل‌بيت، تجهيز شده بودند تا نگذارند مردم بفهمند چه شد و قضيه چه بود. تبليغ، اينگونه است. آن روزها هم مثل امروز، قدرتهاي ظالم و ستمگر، حداكثر استفاده را از تبليغات دروغ و مغرضانه و شيطنت‌آميز مي‌كردند. در چنين فضايي، مگر ممكن بود قضيه‌ي عاشورا ـ كه با اين عظمت در بياباني در گوشه‌يي از دنياي اسلام اتفاق افتاده ـ با اين تپش و نشاط باقي بماند؟ يقينا بدون آن تلاشها، از بين مي‌رفت. (29/6/68)
تلاش بازماندگان امام حسين(عليه‌السلام)
- آنچه اين ياد را زنده كرد، تلاش بازماندگان حسين بن علي(عليه‌السلام) بود. به همان اندازه كه مجاهدت حسين بن علي (عليه‌السلام) و يارانش به عنوان صاحبان پرچم، با موانع برخورد داشت و سخت بود، به همان اندازه نيز مجاهدت زينب(عليهاالسلام) و مجاهدت امام سجاد(عليه‌السلام) و بقيه‌ي بزرگواران، دشوار بود. البته صحنه آنها، صحنه‌ي نظامي نبود؛ بلكه تبليغي و فرهنگي بود. ما به اين نكته‌ها بايد توجه كنيم. (29/6/68)
تبليغات دستگاه جبار يزيد
- دستگاه ظالم جبار يزيدي با تبليغات خود، حسين بن علي(عليهماالسلام) را محكوم مي‌ساخت و وانمود مي‌كرد كه حسين‌بن‌علي(عليهماالسلام) كسي بود كه بر ضد دستگاه عدل و حكومت اسلامي و براي دنيا قيام كرده است! بعضي هم، اين تبليغات دروغ را باور مي‌كردند. بعد هم كه حسين‌بن‌علي(عليه‌السلام)، با آن وضع عجيب و با آن شكل فجيع، به وسيله‌ي دژخيمان در صحراي كربلا به شهادت رسيد، آن را يك غلبه و فتح وانمود مي‌كردند! اما تبليغات صحيح دستگاه امامت، تمام اين بافته‌ها را عوض كرد. حق، اينگونه است. (29/6/68)
يا حسين، يا حسين، يا حسين!
در روز اربعين هم، بعد از آن روزهاى تلخ و آن شهادت عجيب، اولين زائران اباعبدالله‌الحسين (عليه‌السلام) بر سر قبر امامِ معصومِ شهيد جمع شدند. از جمله كسانى كه آن روز آمدند، يكى «جابر بن عبدالله انصارى» است و يكى «عطية بن سعد عوفى» كه او هم از اصحاب اميرالمؤمنين (عليه‌السلام) است. جابر بن عبدالله از صحابه پيامبر و از اصحاب جنگ بدر است؛ آن روز هم على‌الظّاهر مرد مسنّى بوده است؛ شايد حداقل شصت، هفتاد سال از سن او - بلكه بيشتر - مى‌گذشته است. اگر در جنگ بدر بوده، پس لابد قاعدتاً در آن وقت بايد بيش از هفتاد سال سن داشته باشد؛ ليكن «عطيه» از اصحاب اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) است.
او آن وقت جوان‌تر بوده؛ چون تا زمان امام باقر هم «عطية بن سعد عوفى» على‌الظّاهر زندگى كرده است. «عطيه» مى‌گويد: وقتى به آنجا رسيديم، خواستيم به طرف قبر برويم، اما اين پيرمرد گفت اول دم شطّ فرات برويم و غسل كنيم. در شطّ فرات غسل كرد، سپس قطيفه‌اى به كمر پيچيد و قطيفه‌اى هم بر دوش انداخت؛ مثل كسى كه مى‌خواهد خانه‌ى خدا را طواف و زيارت كند، به طرف قبر امام حسين(عليه‌السلام) رفت. ظاهراً او نابينا هم بوده است. مى‌گويد با هم رفتيم، تا نزديك قبر امام حسين(عليه‌السلام) رسيديم. وقتى كه قبر را لمس كرد و شناخت، احساساتش به جوش آمد. اين پيرمرد كه لابد حسين‌بن‌على(عليه‌السلام) را بارها در آغوش پيامبر ديده بود، با صداى بلند سه مرتبه صدا زد: يا حسين، يا حسين، يا حسين!
واقعه‌ى جوشان، زنده و مشتعل عاشورا
اساساً اهميت اربعين در آن است كه در اين روز، با تدبير الهى خاندان پيامبر(صلي الله عليه و آله)، ياد نهضت حسينى براى هميشه جاودانه شد و اين كار پايه‌گذارى گرديد. اگر بازماندگان شهدا و صاحبان اصلى، در حوادث گوناگون - از قبيل شهادت حسين‌بن‌على(عليه‌السلام) در عاشورا - به حفظ ياد و آثار شهادت كمر نبندند، نسل‌هاى بعد، از دستاورد شهادت استفاده زيادى نخواهند برد... اگر زينب كبرى (سلام‌الله‌عليها) و امام سجّاد(صلوات‌الله‌عليه) در طول آن روزهاى اسارت - چه در همان عصر عاشورا در كربلا و چه در روزهاى بعد در راه شام و كوفه و خود شهر شام و بعد از آن در زيارت كربلا و بعد عزيمت به مدينه و سپس در طول سالهاى متمادى كه اين بزرگواران زنده ماندند - مجاهدات و تبيين و افشاگرى نكرده بودند و حقيقت فلسفه‌ى عاشورا و هدف حسين‌بن‌على و ظلم دشمن را بيان نمى‌كردند، واقعه‌ى عاشورا تا امروز، جوشان و زنده و مشتعل باقى نمى‌ماند. (خطبه‌هاى نماز جمعه تهران 14/3/78)
شوراي اطلاع رساني استان به مناسبت 12 دي ماه (روز يزد) پيامي صادر كرد.
به گزارش روابط عمومي استانداري يزد در اين پيام آمده است:
پنج سال از سفر پرخير و بركت رهبر معظم انقلاب ( مد ظله العالي ) به استان يزد و شور و شوق وصف ناپذير مردم اين ديار در اثبات ولايتمداري خويش سپري شد.
در اين 5 سال آثار و دستاوردهاي ارزشمند سفر رهبر فرزانه انقلاب يكي پس از ديگري در قالب توسعه معنوي و مادي استان به منصه ظهور رسيد كه عطرآگين شدن فضاي استان به شميم روح بخش ولايت و معرفت مهمترين دستاورد آن است.
معظم له در سفر تاريخي و شكوهمند خود به ديار دارالعباده و دارالعلم يزد با بيانات گهربار و ارزشمند خود ضمن ترسيم روند حركتي نظام مقدس جمهوري اسلامي ايران به سمت رشد، تعالي و اقتدار هر چه بيشتر، اميد و نشاط را به جامعه متدين و ولايت مدار سرزمين خدا و خاك و خاطره به ارمغان آوردند.
ثبت دوازدهم دي ماه به عنوان روز يزد، براي هميشه صحنه هاي وصف ناپذير استقبال قشرهاي مختلف مردم هميشه در صحنه اين استان از رهبر معظم انقلاب ( مد ظله العالي ) ، اين حقيقت را روشن تر از گذشته تجلي بخشيد كه پيوند از هم ناگسستني ولايت و ملت زيربناي عزت است و پروردگار به بركت بصيرت، آن را نصيب مردم اين مرز و بوم ساخته است.
شوراي اطلاع رساني استان يزد سالروز ورود رهبر فرزانه انقلاب اسلامي حضرت آيت ا... العظمي امام خامنه اي ( مد ظله العالي ) به استان دارالعلم و دار العباده يزد را گرامي داشته و آرزوي طول عمر پر خير و بركت و سلامتي براي معظم له را از درگاه خداوند متعال مسئلت مي نمايد.
همه ما حوادث بعد از انتخابات سال 88 يا به زبان گوياتر فتنه 88 را به خوبي به ياد داريم. فتنه اي كه آزمايش بزرگي براي امت اسلامي ما بود. آزمايشي كه ريزش و رويش هاي عمده اي را از خواص گرفته تا عوام در برداشت و طلاي باورهاي بسياري را به آرمان هاي انقلابي اسلامي ما محك زد.
23 خرداد ماه سر خط آغاز فتنه اي بود كه سال هاي سال دشمنان اين مرز و بوم براي آن نقشه كشيده بودند و قرار بود معماران آن عناصري داخلي باشند كه هنوز تاب دلدادگي مردم به اين حكومت را ندارند. نقشه اي كه با ادعاي تقلب شروع شد اما از همان ابتدا كساني كه عمق نگر بودند مي دانستند اين ها همه بهانه اي براي حمله به نظام اسلامي ما و ستون محكم آن ولايت فقيه است.
هر روز كه از 23 خرداد مي گذشت چهره ناخوشايند فتنه بيشتر بر اهل حق معلوم مي گشت و باران بينش خواص پيرو و عوام ظريف باعث نشست غبار اين فتنه مي شد تا اينكه روز مرگ فتنه فرا رسيد. عاشوراي 88روزي بود كه هياهوي شبه ناك صحنه گردانان فتنه بر سر ادعايي دروغين و سكوت آنها در مقابل حمايت دشمنان قسم خورده ملت باعث شد به مقدس ترين ارزش ايرانيان هتك صورت گيرد و اين حسين عليه اسلام است كه با خون خود هميشه روشن كننده راه بوده و اين بار هم او بود كه موج بصيرت را بر پيكر آسيب خورده مردم جاري كرد و به آن روح تازه اي بخشيد.
فتنه گران در روز عاشورا صحنه هايي از روز دهم محرم سال 60 هجري را به ياد مي آوردند، از آسيب رساني به بيرق هاي حسيني تا سنگ زدن و حمله به نمازگزاران عاشورايي و هتك حرمت زني محجبه اما اين اتفاقات نيز باعث بيداري خفته گان رويا پردازان غربي نشد كه آنان نه خفته بلكه، خود را به خواب زنندگاني بودند كه بيدار نمودن آنها ديگر پس از اين كاري بس دشوار مي نمايد. فتنه گران بعد از اين حوادث نه تنها اين اقدامات را تقبيح و محكوم نكرده بلكه عاملان آن را مردمي خداجو ناميدند. اما ديگر روح بصيرت به پيكر مردم عاشورايي دميده شده و اين مردم بودند كه اين بار و دوباره ثابت كردند كه همچنان پشتوانه اي محكم براي انقلاب هستند و با وجود آنها دشمنان نخواهند توانست به عمود خيمه انقلاب صدمه اي وارد كنند.
مردم انقلابي ما در روز 9دي پس از چند روز اعتراض به هتاكان عاشوراي حسيني با راهپيمايي عظيم و مثال زدني خود شتر فتنه را در مصاف جمل فتنه گران ذبح كرده و نشان دادند كه بر خلاف خواصي كه هنوز از لغزش هاي خود كوتاه نيامده اند در زير پرچم صبر و بصيرت گرد آمده اند و اينك زمان آن است كه خواص جامانده از اين قافله خود را از بزرگراه وحدت به اين سيل خروشان برسانند.
سيلي كه هر مانعي بر سر راه پيشرفت انقلاب را از ميان خواهد برداشت و حال بر سد فتنه گران و معماران داخلي آن رسيده و وقت آن است كه مسئولين اين مهم را با اين پشتوانه به انجام رسانده و آنطور كه شايسته است خواست قانوني آنان را اجرايي كند.