اى كسى كه گرههاى سختيها بوسيله تو گشوده مىشود، و اى كسى كه تندى و سورت شدائد بتو مىشكند، و اى كسى كه بيرون شدن از تنگى به راحتى فرج از تو طلبيده مىشود. دشواريها به قدرت تو هموار شده و سلسله اسباب به لطف تو بر قرار گشته، و قضا به قدرت تو جريان يافته و اشياء بر وفق اراده تو روان شدهاند، پس همه چيز به مجرد خواست توبىگفتنت فرمان پذيرند، و به محض اراده تو بدون نهى كردنت، باز داشته شدهاند. توئى خوانده شده براى حل مشكلات و توئى پناه در بليات. جز بلائى كه تواش دفع كنى بلائى دفع نمىشود، و غير از آنچه تواش بر طرف سازى بر طرف نمىگردد هم اكنون، اى پروردگار من بلائى بر من فرود آمده كه سنگينيش مرا به زانو در افكنده و گرفتاريئى به من رو آورده كه تحملش مرا از پا در آورده، و آن را تو به قدرت خود وارد آوردهاى و به اقتدار خود بر من متوجه ساختهاى، پس براى آنچه تو وارد كردهاى برگردانندهاى، و براى آنچه تو پيش آوردهاى تغيير دهندهاى، و براى آنچه تو فرو بستهاى گشايندهاى، و براى آنچه تو مشكل ساختهاى آسان كنندهاى، و براى آنكه تو خوار كردهاى، يارى دهندهاى نيست، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و به رحمت خود در آسايش را اى پروردگار من به رويم بگشاى، و به قوت خود سلطان غم را از هجوم بر من منهزم ساز، و مرا در شكوايم به توجه كامل نائل فرماى، و در آنچه مسئلت كردهام شيرينى احسان خود را به من بچشان، و از نزد خود رحمت و گشايش آسان ارزانى دار، و از لطف خود نجات و خلاصى سريع مقرر ساز و مرا به سبب غلبه غم از رعايت واجبات و به كار بستن مستحبات خود باز مدار زيرا كه من اى پروردگار به علت آنچه برسرم آمده بى تاب و توان شدهام و قلبم از تحمل آنچه بر من رخ داده لبريز از غم شده است و تو بر رفع گرفتارى من و دفع آنچه در آن افتادهام قادرى. پس قدرتت را در باره من به كار بر، اگر چه از جانب تو سزاوار آن نباشم. اى صاحب عرش عظيم
اعتراف به گناه و درخواست توبه
خدايا، سه خصلت مرا از سؤال به درگاهت منع مى كند و يك خصلت مرا به آن وا مى دارد.
امرى كه به آن فرمان دادى و من در انجام آن درنگ كردم و نهي ى كه از آن جلوگيرى كردى و من به سوى آن شتافتم و نعمتى كه به من ارزانى داشتى و من در سپاسگزاري اش كوتاهى نمودم ، مرا (از سؤال به درگاهت) باز مى دارد.
و فضل و احسان تو بر كسى كه رو به سوى تو كرده و با گمان نيك به سوى تو آمده است مرا به سؤال از درگاهت وا مى دارد.
زيرا ، همه احسان هاى تو ، بخشش و تفضل است و همه نعمت هاى تو ابتدايى است. پس اينك ، اى خداى من ، من به درگاه گرامى تو بسان فرمانبردار خوار ايستاده ام و با شرمندگى همچون محتاج عيال مند در خواست مى كنم.
اعتراف مى كنم به اينكه جز با خوددارى از معصيت تو در هنگام احسانت ، تسليم تو نشده ام و در هيچ حالى بدون منت و احسان تو نبوده ام. پس اى پروردگار من ، آيا اقرار من در پيشگاه تو به بدى آنچه انجام داده ام ، سودى خواهد بخشيد ؟ و آيا اعتراف من در درگاهت به زشتى آنچه مرتكب شده ام نجاتم خواهد داد ؟
يا آنكه در اين مقام دشمنى خود را برايم فرض كرده اى ؟ يا هنگام دعاى من ، دشمنى تو همراه من بوده است ؟
پاك و منزهى ، هرگز از تو نوميد نمى شوم و حال آنكه تو در توبه را برويم گشوده اى ، بلكه مى گويم ؛ گفتار بنده خوارى كه به خود ستم كرده و حرمت پروردگارش را كم شمرده است. بنده اى كه گناهانش بزرگ و رو به فزونى است و روزگارش به او پشت كرده و از او بر گشته است. سرانجام ببيند زمان كار گذشته و عمر به پايان رسيده و يقين كند كه در برابر تو چاره اى ندارد و گريزگاهى برايش نيست ، به وسيله توبه به تو رو آورد و توبه را براى تو خالص كند ، آنگاه با دلى پاك و پاكيزه به سوى تو بر خيزد و با صداى تغيير يافته به آرامى تو را بخواند. در حالى كه براى تو تواضع كرده و سر فرود آورده، و سر به زير افكنده و كج شده و ترس پاهايش را به لرزه انداخته و اشك چهره اش را فرا گرفته است ، ترا چنين مى خواند :
اى مهربانترين مهربانان و اى بخشنده ترين كه رحمت جويان همواره رو به سوى او دارند
و اى مهربانترين كسى كه آمرزش خواهان گرد او در طوافند
و اى آنكه بخشش او از كيفرش بيشتر است و اى آنكه خشنودى او از خشمش افزونتر است.
و اى آنكه با گذشت نيك خويش ، سزاوار حمد و ثناى آفريدگان گرديده، و اى آنكه بندگانش را به پذيرفتن توبه عادت داده ،
و اى آنكه گناه و تباهى بندگان را با توبه اصلاح كرده و اى آنكه با كار اندك ايشان خشنود گشته
و اى آنكه كار اندك بندگان را پاداش فراوان داده
و اى آنكه اجابت دعاى ايشان را ضمانت كرده و اى آنكه از روى احسان خويش وعده پاداش نيك به بندگان را داده.
من گناهكارتر از آنكه معصيت تو كرده و او را آمرزيده اى نيستم و نكوهيده تر از كسى كه به پيشگاه تو عذر تقصير آورده و عذرش را پذيرفته اى نيستم و ستمكارتر از كسى كه به درگاه تو توبه كرده و به سوى او بازگشتى ، نيستم در اين مقام كه هستم به سوى تو باز مى گردم و توبه مى كنم و توبه كسى كه از كرده هاى خود پشيمان است و از اندوخته هاى خود بيمناك است و از آنچه در آن گرفتار شده شرمنده است.
مى داند كه بخشش گناه بزرگ براى تو كار سنگينى نيست و گذشت از معصيت فراوان بر تو دشوار نيست و تحمل جنايات زشت بر تو گران نمى باشد و محبوبترين بندگان در پيشگاه تو كسى است كه بر تو سر كشى نكند و از اصرار (بر گناه) اجتناب ورزد و همواره طلب آمرزش كند.
من در پيشگاه تو از سركشى بيزارى مى جويم و از اينكه (در گناه و سركشى) اصرار كنم به تو پناه مى برم و به خاطر كوتاهى و قصورى كه روا داشتم از تو آمرزش مى خواهم و بر كارهايى (عبادات و طاعات) كه از انجام آن ناتوانم از تو يارى مى طلبم.
پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست، و آنچه از (حقوق) تو بر من واجب است بر من ببخش و از آنچه از جانب تو سزاوار آنم معافم دار و از آنچه زشت كاران از آن بيمناك اند پناهم ده ، زيرا تو مى توانى ببخشى و آمرزش تو مورد اميد است ، تو به گذشت ، شهرت دارى ، براى خواسته من ، غير از تو هيچ پاسخى نيست و براى گناه من ، غير از تو بخشنده اى نيست. تو از همه عيبها پاك و دور هستى.
و من بر خودم جز از تو نمى ترسم، زيرا تو شايسته آن هستى كه از تو بترسند و سزاوار آن هستى كه ديگران را ببخشايى ، بر محمد و آل محمد درود فرست و حاجتم را رواكن و خواسته ام را برآور و گناهم را ببخش و مرا از ترس، ايمن گردان ، زيرا تو به هر چيز توانايى بر آوردن آنچه خواستم بر تو آسان است. دعايم را مستجاب كن اى پروردگار جهانيان.