1.كم كردن حجم غذا نه حذف آن

به جاي رعايت رژيم هايي كه شما را از مصرف خوراكي هاي متنوع منع مي كنند، رژيم هاي بهتري را امتحان كنيد. رژيمي كه مي گويد هميشه بخور اما كم بخور. با اين رژيم باعث مي شود تا بيشتر به اين فكر كنيد چه كار بايد كرد نه اينكه چه كاري را انجام ندهيد. اين روند به تدريج باعث ايجاد عادت هاي خوب غذايي مي شود. پس از مدتي، متوجه مي شويد كه غذاها و نوشيدني هاي سالم مصرف مي كنيد و به خوراكي هاي مضر علاقه اي نداريد.

2.مصرف يك سيب در هر روز


براي اينكه كمتر بيمار شويد و اضافه وزن هم پيدا نكنيد، توصيه مي كنيم هر روز يك عدد سيب ميل كنيد. سيب مملو از نوعي فيبر مفيد به نام پكتين است كه روند هضم غذا را كاهش مي دهد و باعث مي شود تا مدت زمان طولاني تري احساس سيري داشته باشيد.

3.روزي 8 ليوان آب بنوشيد

براي كاهش وزن بسيار مهم است كه روزانه 8 ليوان آب به خصوص قبل از صرف غذا بنوشيد. اين روش را «پيش-سيري» مي نامند زيرا باعث مي شود تا معده شما تا حدي پر شود و سريع تر دست از غذا خوردن بكشيد و بيش از حد نياز غذا ميل نكنيد. افرادي كه پيش از شروع غذا آب مي نوشند سريع تر از بقيه لاغر مي شوند.

4.مصرف روزانه روغن برزك

براي كاهش سريع وزن خود مي توانيد روزانه دو قاشق غذاخوري روغن برزك به غذاي خود اضافه كنيد. روغن برزك مملو از فيبر است كه باعث مي شود تا احساس سير بودن داشتن باشيد.

5.شير غيرلبني را جايگزين شير لبني كنيد

شيرهاي چرب كه از گاو تهيه مي شود بيشتر براي رشد كودكان و نوزادان لازم است. بزرگسالان به لاكتوز و هورمون هاي رشد نيازي ندرند. به جاي شيرهاي معمولي، شير سويا مصرف كنيد.

6.مصرف  سبزيجات

به جاي مصرف گوشت حيوانات، سبزيجات مصرف كنيد. گياه خواري علاوه بر سالم بودن، باعث كاهش وزن نيز مي شود. به طور مثال، به جاي مصرف همبرگر، برگر سبزيجات ميل كنيد. به جاي تاكوي مرغ، تاكوي لوبيا بخوريد.

7.روز خود را برنامه ريزي كنيد

برنامه ريزي فقط براي انجام كارها، قرارهاي ملاقات يا مطالعه نيست. شما مي توانيد براي خوراك روزانه خود نيز برنامه ريزي كنيد.

 اى بى نشانه‏ اى كه خدا را نشانه‏ اى

هر سو نشان توست، ولى بى نشانه ‏اى

اى روح پر فتوح كمال و بلوغ و رشد

چون خون عشق در رگ هستى روانه‏ اى

با ياد روى خوب تو مى‏ خندد آفتاب

بر خاك خسته رويش گل را بهانه ‏اى

اى ناتمام قصه شيرين زندگى

تفسير سرخ زندگى جاودانه‏ اى

تصوير شاعرانه در خود گريستن

راز بلند سوختن عارفانه‏ اى

هيهات، خاك پاى تو و بوسه ‏هاى ما؟!

تو آفتاب عشق بلند، آستانه‏ اى

در باور زمانه نگنجد خيال تو

آرى حقيقتى بحقيقت فسانه‏ اى

زهراى پاك اى غم زيباى دلنشين

تو خواندنى‏ ترين غزل عاشقانه ‏اى

آهسته باز از بغل پله ها گذشت
در فكر آش و سبزي بيمار خويش بود
اما گرفته دور و برش هاله ئي سياه
او مرده است و باز پرستار حال ماست
در زندگي ما همه جا وول ميخورد
هر كنج خانه صحنه ئي از داستان اوست
در ختم خويش هم بسر كار خويش بود
بيچاره مادرم
هر روز ميگذشت از اين زير پله ها
آهسته تا بهم نزند خواب ناز من
امروز هم گذشت
در باز و بسته شد
با پشت خم از اين بغل كوچه ميرود
چادر نماز فلفلي انداخته بسر
كفش چروك خورده و جوراب وصله دار
او فكر بچه هاست
هرجا شده هويج هم امروز ميخرد
بيچاره پيرزن ، همه برف است كوچه ها
او از ميان كلفت و نوكر ز شهر خويش
آمد بجستجوي من و سرنوشت من
آمد چهار طفل دگر هم بزرگ كرد
آمد كه پيت نفت گرفته بزير بال
هر شب در آيد از در يك خانه فقير
روشن كند چراغ يكي عشق نيمه جان
او را گذشته ايست ، سزاوار احترام :
تبريز ما ! بدور نماي قديم شهر
در ( باغ بيشه ) خانه مردي است باخدا
هر صحن و هر سراچه يكي دادگستري است
اينجا بداد ناله مظلوم ميرسند
اينجا كفيل خرج موكل بود وكيل
مزد و درآمدش همه صرف رفاه خلق
در ، باز و سفره ، پهن
بر سفره اش چه گرسنه ها سير ميشوند
يك زن مدير گردش اين چرخ و دستگاه
او مادر من است
انصاف ميدهم كه پدر رادمرد بود
با آنهمه درآمد سرشارش از حلال
روزي كه مرد ، روزي يكسال خود نداشت
اما قطارهاي پر از زاد آخرت
وز پي هنوز قافله هاي دعاي خير
اين مادر از چنان پدري يادگار بود
تنها نه مادر من و درماندگان خيل
او يك چراغ روشن ايل و قبيله بود
خاموش شد دريغ
نه ، او نمرده ، ميشنوم من صداي او
با بچه ها هنوز سر و كله ميزند
ناهيد ، لال شو
بيژن ، برو كنار
كفگير بي صدا
دارد براي ناخوش خود آش ميپزد
او مرد و در كنار پدر زير خاك رفت
اقوامش آمدند پي سر سلامتي
يك ختم هم گرفته شد و پر بدك نبود
بسيار تسليت كه بما عرضه داشتند
لطف شما زياد
اما نداي قلب بگوشم هميشه گفت :
اين حرفها براي تو مادر نميشود .
پس اين كه بود ؟
ديشب لحاف رد شده بر روي من كشيد
ليوان آب از بغل من كنار زد ،
در نصفه هاي شب .
يك خواب سهمناك و پريدم بحال تب
نزديكهاي صبح
او زير پاي من اينجا نشسته بود
آهسته با خدا ،‌
راز و نياز داشت
نه ، او نمرده است .
نه او نمرده است كه من زنده ام هنوز
او زنده است در غم و شعر و خيال من
ميراث شاعرانه من هرچه هست از اوست
كانون مهر و ماه مگر ميشود خموش
آن شيرزن بميرد ؟ او شهريار زاد
هرگز نميرد آنكه دلش زنده شد بعشق
او با ترانه هاي محلي كه ميسرود
با قصه هاي دلكش و زيبا كه ياد داشت
از عهد گاهواره كه بندش كشيد و بست
اعصاب من بساز و نوا كوك كرده بود
او شعر و نغمه در دل و جانم بخنده كاشت
وانگه باشكهاي خود آن كشته آب داد
لرزيد و برق زد بمن آن اهتزاز روح
وز اهتزاز روح گرفتم هواي ناز
تا ساختم براي خود از عشق عالمي
او پنجسال كرد پرستاري مريض
در اشك و خون نشست و پسر را نجات داد
اما پسر چه كرد براي تو ؟ هيچ ، هيچ
تنها مريضخانه ، باميد ديگران
يكروز هم خبر : كه بيا او تمام كرد .
در راه قم بهرچه گذشتم عبوس بود
پيچيد كوه و فحش بمن داد و دور شد
صحرا همه خطوط كج و كوله و سياه
طوماز سرنوشت و خبرهاي سهمگين
درياچه هم بحال من از دور ميگريست
تنها طواف دور ضريح و يكي نماز
يك اشك هم بسوره ياسين چكيد
مادر بخاك رفت .
آنشب پدر بخواب من آمد ، صداش كرد
او هم جواب داد
يك دود هم گرفت بدور چراغ ماه
معلوم شد كه مادره از دست رفتني است
اما پدر بغرفه باغي نشسته بود
شايد كه جان او بجهان بلند برد
آنجا كه زندگي ،‌ ستم و درد و رنج نيست
اين هم پسر ، كه بدرقه اش ميكند بگور
يك قطره اشك ، مزد همه زجرهاي او
اما خلاص ميشود از سرنوشت من
مادر بخواب ، خوش
منزل مباركت .
آينده بود و قصه بيمادري من
ناگاه ضجه ئي كه بهم زد سكوت مرگ
من ميدويدم از وسط قبرها برون
او بود و سر بناله برآورده از مغاك
خود را بضعف از پي من باز ميكشيد
ديوانه و رميده ، دويدم بايستگاه
خود را بهم فشرده خزيدم ميان جمع
ترسان ز پشت شيشه در آخرين نگاه
باز آن سفيدپوش و همان كوشش و تلاش
چشمان نيمه باز :
از من جدا مشو
ميآمديم و كله من گيج و منگ بود
انگار جيوه در دل من آب ميكنند
پيچيده صحنه هاي زمين و زمان بهم
خاموش و خوفناك همه ميگريختند
ميگشت آسمان كه بكوبد بمغز من
دنيا به پيش چشم گنهكار من سياه
وز هر شكاف و رخنه ماشين غريو باد
يك ناله ضعيف هم از پي دوان دوان
ميآمد و بمغز من آهسته ميخليد :
تنها شدي پسر .
باز آمدم بخانه چه حالي ! نگفتني
ديدم نشسته مثل هميشه كنار حوض
پيراهن پليد مرا باز شسته بود
انگار خنده كرد ولي دلشكسته بود :
بردي مرا بخاك كردي و آمدي ؟
تنها نميگذارمت اي بينوا پسر
ميخواستم بخنده درآيم ز اشتباه
اما خيال بود
اي واي مادرم

 استاد شهريار

امام علي(ع):

زيبايي دانش در نشر آن است، ميوه اش عمل به آن و نگهداريش اين است كه آن را در اختيار اهلش گذاري.

كيست او يار اميرالمومنين
مادر شيران نر، ام البنين
دامنش گلخانه گلهاي ياس
مادر عباس خود حيدر شناس
*‌ * *‌ * * * * *
اي باني اشك و روضه هاي سقا
اي فاطمه ي دوّم بيت مولا
از دامن تو روح ادب را آموخت
آن تشنه ي بي دست كنار دريا
*‌ * *‌ * * * * *
اي مادر چهار كشته ي عاشورا
اي مرثيه خوانِ ماتم  تاسوعا
هر جا كه تو را زينب كبري مي ديد
مي گفت كه اي واي ، نيامد سقا
*‌ * *‌ * * * * *
قـدر تـو گـوي شرف از ناس برد
ارث ادب را ز تــو عبــاس بــرد
جز تو كـه بـر شيـرخدا شيـر زاد؟
جز تو كـه بـر شيـر علي شير داد
*‌ * *‌ * * * * *
منم كه سايه نشين و جود مولايم
كنيز خانه غم ؛ خاك پاي زهرايم
منم كه خانـــه به دوش غــم علي هستم
منم كه همقدم محنت ولي هستم
منم كه شاهد  زخم شكسته ابرويم
انيس گريه به ياس شكسته پهلويم

اگرچه در كربلا نبودي تا حزن هزار دلهرگي را از دوش حسين عليه‏السلام برداري،

امّا در مدينه ايستادي تا نبض عاشورا را در مدينه به جريان اندازي.

بسياري از مردم معتقدند كه در بعضي از چشم ها اثر مخصوصي است كه وقتي از روي اعجاب به چيزي بنگرد، ممكن است آن را از بين ببرند يا در هم بكشنند، و انسان را بيمار يا ديوانه كنند.

اين باور از نظر عقلي امر محالي نيست. امروزه بسياري از دانشمندان معتقدند كه در بعضي از چشم ها نيروي مغناطيسي خاصي نهفته شده است كه كارايي زياد دارند و حتي با تمرين و ممارست مي توان آن را پرورش داد. خواب مغناطيسي، از طريق همين نيروي مغناطيسي چشم ها انجام شدني است.

در دنيايي كه اشعه ليزر كه نامرئي است، مي تواند كاري كند كه از هيچ سلاح مخرب ديگري ساخته نيست، پذيرش وجود نيرويي در بعضي از چشم ها كه از طريق امواج مخصوصي در طرف مقابل اثر بگذارد، چيز عجيبي نيست. بسياري نقل مي كنند كه با چشم خود افرادي را ديده اند كه داراي اين نيروي مرموز چشم بوده اند و افراد يا حيوانات يا اشيائي از طريق چشم زدن از كار انداخته اند.

يك داستان باورنكردني براي باور كردن
در اين رابطه نقل است كه مردم روستاي «زاغه» از روستاهاي شهرستان ملايرِ استان همدان، در قديم الايام كه مشغول حفر زاغه ها به منظور پناه بردن به آنها بودند، گاه با صخره هاي سنگي بزرگي برخورد مي كردند. مي گويند در اين روستا خانواده اي بودند كه به چشم شور شهرت داشتند، از آنها مي خواستند به زاغه آمده و با اعجاب به آن سنگ بنگرند و به اين ترتيب سنگ ها شكسته مي شدند و آنها به حفر زاغه ها ادامه مي دادند!



پس نه تنها نبايد اصراري در انكار اين امور داشت، بلكه بايد امكان وجود آن را از نظر عقل و علم نيز پذيرفت.

چشم زخم از نظر اسلام
در روايات اسلامي نيز تعبيرات گوناگوني ديده مي شود كه وجود چنين امري را تاييد مي كند. در حديثي مي خوانيم كه اسماء بنت عميس خدمت پيامبر (ص) عرض كرد كه گاه فرزندانِ جعفر(شوهرش) چشم مي زنند. آيا رقيه اي براي آنها بگيريم؟ (منظور از رقيه دعايي است كه مي نويسند و افراد براي جلوگيري از چشم زخم با خود نگه مي داند. آن را تعويذ نيز مي گويند) پيامبر فرمود: آري مانعي ندارد، اگر چيزي مي توانست بر قضا و قدر پيشي گيرد، چشم زخم بود.

در حديث ديگري از اميرالمومنين (ع) آمده است كه پيامبر براي امام حسن(ع) و امام حسين (ع) رقيه گرفت و اين دعا را خواند: « اعيذ كما بكلمات الله التامات وأسمائه الحسنى كلها عامة من شر السامة والهامة ومن شر كل عين لامة ومن شر حاسد إذا حسد ـ»
يعني : شما را مي سپارم به تمام كلمات و اسماي حسناي خداوند از شر مرگ و حيوانات موذي و هرچشم بد و حسود آنگاه كه حسد ورزد. سپس پيامبر نگاهي به ما كرد و فرمود « حضرت ابراهيم (ع) اين چنين براي اسماعيل و اسخاق (ع) تويذ كرد.»

از امام علي (ع) نيز روايت شده است: چشم زخم حق است و توسل به دعا براي دفع آن نيز حق است.

ذكر اين نكته لازم است كه هيچ مانعي ندارد كه اين دعاها و توسل ها به فرمان خداوند، جلوي تاثير نيروي مرموز مغناطيسي چشم ها را بگيرد؛ همان گونه كه دعاها براي بسياري از عوامل مخرب ديگر تاثير مي گذارد و آنها را به فرمان خدا خنثي مي كند.

اهميت مجزا كردن خرافات از چشم زخم با ذكر مثال
اين نيز سزاوار ياداوري است كه قبول تاثير چشم زخم به اين معنا نيست كه به كارهاي خرافي و اعمال عوامانه در اين گونه موارد پناه برده شود كه هم بر خلاف دستور شرع است و هم سبب شك و ترديد افراد ناآگاه به اصل موضوع مي شود؛ همان گونه كه آلوده شدن بسياري از حقايق با خرافات، اين تاثير نا مطلوب را در اذهان گذارده است.



به طور مثال شكستن تخم مرغ براي چشم زخم، از جمله اين خرافات مي باشد .

و اما در مورد اسفند (اسپند) بايد در نظر داشته باشيم كه نه تنها خرافه نبوده بلكه در روايات آمده است كه شياطين را دور مى‏كند (چون ضدعفونى كننده خوبى است و در اخبار از عناصر مضر گاهى به شيطان تعبير شده است). دود آن و خودآن اگر در خانه باشد، باعث محفوظ ماندن خانه و اهل آن از شياطين است و براى چشم‏زخم بى‏تأثير نيست، (بحارالانوار، ح ۶۲، ص ۲۳۳)

همچنين از پيامبر(ص) نقل شده كه بر هر يك از برگ و دانه درخت اسفند ملكي موكل است و با آنها هست تا آن كه بپوسد و ريشه اش و شاخه اش غم و سحر را بر طرف مي كند و در دانه اش، شفاي هفتاد درد است پس مداوا كنيد به اسفند و كندر و در روايت ديگري در مورد اسفند آمده است: شيطان ملعون هفتاد خانه را گرفتار و مبتلا مي سازد ولي خانه اي كه در آن اسفند است از او مصون است. اسفند شفاي هفتاد بيماري است كه آسانترين آنها جذام(خوره) است پس از آن غفلت نورزيد. در كتاب مكارم الاخلاق آمده است كه خوردن اسفند ترس را برطرف و شجاعت را زياد مي كند.

(رجوع كنيد به سفينه البحار، ج۱، ص۵۸۷، انتشارات آستان قدس رضوي)